Σκέψεις και αισθήσεις…

“O φύλακας των κοπαδιών”

 IX

        Είμ’ ένας φύλακας κοπαδιών.

Το κοπάδι είν’ οι σκέψεις μου

κι οι σκέψεις μου είν’ όλες αισθήσεις.

Σκέφτομαι με τα μάτια και τ’ αυτιά

και με τα χέρια και τα πόδια

και με τη μύτη και το στόμα.

 

Να σκέφτεσαι ένα λουλούδι σημαίνει να το βλέπεις και να το μυρίζεις.

Να τρως ένα φρούτο σημαίνει να γνωρίζεις την αίσθησή του.

 

Γι’ αυτό, σαν μια μέρα όλο ζέστη,

νιώθω θλιμμένος και την απολαμβάνω τόσο

κι απλώνομαι παράμερα και πάνω στα χορτάρια

και κλείνω τα μάτια ολόζεστα,

νιώθω το κορμί μου ολάκερο να’ χει αναποδογυρίσει στην πραγματικότητα,

ξέρω την αλήθεια κι είμ’ ευτυχισμένος.

Από ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα

(Fernando Pessoa)  

          (μτφρ: Φ.Δ. Δρακονταειδής)

Μερικές κουβέντες του Πορτογάλου ποιητή Fernando António Nogueira De Seabra Pessoa (1888-1935) :

Ο,τι έκανα, σκέφτηκα ή υπήρξα, δεν είναι παρά μια υποταγή, είτε σ’ ένα τεχνητό ον που εξέλαβα ως εαυτό μου, διότι δρούσα ξεκινώντας απ’ αυτό προς τα έξω, είτε στο βάρος των περιστάσεων, όπου συμπεριέλαβα ακόμη και τον αέρα που ανέπνεα.

     Πόσο δύσκολο αλήθεια, να ‘σαι ο εαυτός σου και να μη βλέπεις παρά μόνο τ’ ορατό!

   * Η λογοτεχνία, όπως και κάθε μορφή τέχνης, ισοδυναμεί μ’ ομολογία πως η ζωή δεν αρκεί. Στη ζωή, η μόνη πραγματικότητα είναι η αίσθηση. Στη τέχνη, η μόνη πραγματικότητα είναι η συνείδηση της αίσθησης.

         Η τρέλα όχι απλώς δεν είναι ανωμαλία, μα είναι συνηθισμένη ανθρώπινη συνθήκη. Αν δεν έχεις συναίσθηση της τρέλας σου κι αν δεν είναι μεγάλη, είσαι ο κοινός άνθρωπος. Αν δεν έχεις κι είναι μεγάλη, είσαι τρελός. Αν έχεις κι είναι μικρή, είσαι χωρίς ψευδαισθήσεις. Αν έχεις κι είναι μεγάλη, είσαι ιδιοφυΐα.

         Στο γαλλικό νοσοκομείο της Λισσαβώνας, η τελευταία φράση που ο Πεσσόα γράφει, πριν πεθάνει στα σαράντα επτά του, είναι στ’ αγγλικά: «I know not what tomorrow will bring». (Δε γνωρίζω τι θα φέρει το αύριο).