Παράδεισος είναι ό,τι απομένει στη σκέψη

Όλα είναι οικεία διαυγή

Το βλέμμα σηκώνει η μακρινή βροντή

Η αμυδρή υπόσχεση πως κάτι επιζεί από το όνειρο

 

Τα είδωλα ακτινοβολούν

Σ’ ένα ξεθωριασμένο φως παλιό

Οπως το μυστήριο, η σιωπή, η εγκατάλειψη

Ο πόνος σβήνει

Ο οίκτος κινεί την ψυχή

Παράδεισος είναι ό,τι απομένει στη σκέψη

 

Ο τόπος του αοράτου με παρασύρει

Η πίστη αγγίζει τη λογική στα βήματά μου

Στην αγωνία του κυκλικού χρόνου

Η  Βερενίκη θα με φιλάει αιώνια.

http://vassilisrouvalis.blogspot.gr/2006/07/blog-post_23.html

 

 

«La forma general di paradiso già tutta mîo sguardo avea compresa, innulla parte ancor fermato fiso;»

Dante Alighieri(1265-1321)

Παράδεισος (Paradiso) XXXI

 

Ω, εσύ Άνθρωπε!

‘Ώρα ανάτασης γι’ Αυτόν που στρέφεται προς τα άνω.

 Όταν «Η πίστη αγγίζει τη λογική στα βήματα..»  και ο χρόνος ρέει κυκλικός..