Έτσι σ’έχω κοιτάξει πού μου αρκεί.

 

“Έτσι σ’έχω κοιτάξει πού μου αρκεί
Νά’χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μές στό αυλάκι που τό πέρασμά σου αφήνει
Σάν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ακολουθεί
Καί νά παίζει μέ τ’άσπρο καί τό κυανό η ψυχή μου !

Θά πενθώ πάντα, μ’ακούς;  γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο  Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει, ακούς; Είμ’εγώ πού φωνάζω κι είμ’εγώ πού κλαίω, μ’ακούς  Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ακούς ;

Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης, μ’ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ακούς
Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου

 

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδεισο.

Κι είναι τα παραπάνω αποσπάσματα από το υπέροχο ποίημα του ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη :

“ Το μονόγραμμα”