Να το θυμάμαι..

                Να το θυμάμαι, έλεγα, όταν ο ουρανός απλώνεται πάνωθέ μου σκοτεινός και αφέγγαρος σαν τούτη την νυχτιά,

               Να το θυμάμαι, έλεγα, κι όταν ξημερώνει η μέρα και κείνος μ’αγκαλιάζει στο γαλάζιο του τ’ απέραντο…

               Να το θυμάμαι , έλεγα,  πως..

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο, κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο.               Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του, κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του. Του Γ.Ρίτσου

              Κι είναι που κείνο το λουλούδι της άνοιξης άνθισε παράκαιρα μεσοχείμωνα..

                Κι είναι αυτό, γιατί θυμόμουνα..

Κοντεύουν πιά μεσάνυχτα! Καλή αυριανή!

Advertisements