Στο ξημέρωμα της Πρώτης Κυριακής

Πρώτη Κυριακή σήμερα του νέου χρόνου, του 2011. Κι ο μήνας έχει εννιά.  Κιόλας!

Πόσο γοργά νοιώθω τον χρόνο να κυλάει.. Είναι, μάλλον, που εγώ κινούμαι με άλλους πιο αργούς ρυθμούς..Ναι, αυτό είναι..Ο Χρόνος,  Ένας είναι ..Το πως τον νοιώθουμε έχει να κάνει με τον πως τον αντιλαμβανόμαστε ο καθένας μας..Για άλλους τρέχει  πιο γρήγορα, για άλλους πιο  αργά, και,  για άλλους , απλά σταματάει. Σταματάει..κόβεται στα δυο, οριοθετείται αργότερα στο πριν και στο μετά..

Και στο αναμεσίς; Που είναι ο χρόνος στο αναμεσίς; Υπάρχει, ναι  μεν, αλλά..Αναδύονται αβίαστα από την μνήμη μου εκείνοι οι υπέροχοι στίχοι του Σεφέρη..

“ Που ‘ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό μονοκόμματα στα δύο και τον αποσβολώνει;”

Εκείνος την έψαχνε την αγάπη τότε, να κόψει  για κείνον τον χρόνο, να τον “αποσβολώσει” … Δεν αναρωτιέμαι  σαν κι εκείνον γι αυτό .. Το’ χω ζήσει. Όπως και τα άλλα,  καθώς που ο ποιητής συνέχιζε στο ποίημά του..

“Λόγια μονάχα και χειρονομίες. Μονότροπος μονόλογος μπροστά σ’ έναν καθρέφτη κάτω από μια ρυτίδα. Σα μια στάλα μελάνι σε μαντίλι η πλήξη απλώνει.

Η θάλασσα φουσκώνει αργά, τ’ άρμενα καμαρώνουν κι η μέρα πάει να γλυκάνει.”

          Ναι, κι αυτά τα έχω ζήσει, τα “βλέπω”και σήμερα.. Είναι, άλλως τε, τα μονάχα λόγια  κι οι    χειρονομίες ,τα πιο πολλά,  αυτά τα συνήθη ψεύδη, τα περίσσεια των καιρών ..Αυτά τα άδεια, τα κούφια..Και λέω..ας είναι κι αυτά..Νάναι αυτά τα ψέματα μοναχά κι ας είναι τέτοια. Κούφια

         Γιατί ο χρόνος κόβεται στα δυο κι αλλιώς κι ανεπίστρεπτα πάντα.. Όπως με ένα θάνατο, ας πούμε, ..μια αρρώστεια βαρειά..Ναι, κι εκεί τότε ο Χρόνος σταματάει, σαν να χάνεται…Και υπάρχει ύστερα, σαν παίρνεις  πάλι ανάσα, απλά το μετά και το πριν.. Γιατί κι η ανάσα μας ,τότε, σταματάει μαζί του..Άλλοι κόσμοι στον ίδιο κι απαράλλαχτο κόσμο.. Τον δικό μου, του καθενός μας..

        Και για τα τελευταία,  δεν αναρωτιέμαι, επίσης ..Τα έχω ζήσει  κι αυτά.. Ας είναι να μην ‘ρθούν άλλα, όσο τουλάχιστον να γιομίσουμε ανάσες για το τότε του, και ας είναι μακρυά απ’ όλους μας!              Και,  χάρη να’ χουν τα κούφια, γι αυτό λέω, κι ας είναι τέτοια..Κι όσο για την πλήξη.. Το κάθε τι έχει και την χάρη του, ν’ απαντήσω στον ποιητή..

       Κι ας μην τον αποσβολώνουμε τον Χρόνο, ας τον ζαλίζουμε τότε, μοναχά..’Η , κάλλιο λέω, είθε να ζούμε μέσα σ’ αυτόν κι η κάθε του στιγμή νάναι κι η δικιά μας.. Ενωμένοι στο Ένα μαζί του..

        Κι ας μένω, ώρα πως είναι τώρα, να τον παρατηρώ απ’ έξω. Κι ο μήνας έχει εννιά… Πρώτη Κυριακή του  Έτους σήμερα κι η μέρα πάει να γλυκάνει.. Γενάρης ο μήνας..

  Κι η θάλασσα απέναντί μου όλο και φουσκώνει τα βαθυμπλέ της και τ’ απλώνει πέρα από κει που φτάνει η ματιά μου..

  Ωραία μέρα μας ξημέρωσε!!Καλή Κυριακή σε όλους μας νάναι τούτη, η πρώτη μας!!!Τόσο καλή που νάναι γραφής υπόδειγμα για τις επόμενες Κυριακές μας!!!Με την αγάπη μου

Βεατρίκη Α