Αγκαλιάζοντας τις ρωγμές


The birds, they sang                                                                                   Τα πουλιά τραγούδαγαν

At the break of day                                                                                                              το χάραμα

Start again, I heard them say                                                      Ξεκίνα ξανά, τα άκουσα να λένε

Don’t dwell on what has passed away                             Μην κολλάς σε αυτό που έχει πεθάνει

Or what is yet to be…                                                                               ή δεν έχει έρθει ακόμα….

Ring the bells that still can ring

Χτύπα όσες από τις καμπάνες χτυπάν’ ακόμη

Forget your perfect offering

Ξέχνα την τέλεια προσφορά σου

by Billie Bond.1

There is a crack, a crack in everything                           Υπάρχει μια ρωγμή παντού

That’s how the light gets                                                           Έτσι μπαίνει το φως 

by Billie Bond1 (2)

You can add up the parts                                           Μπορείς να προσθέσεις τα επί μέρους

You won’t have the sum                                                    αλλά δεν θα έχεις το σύνολο

You can strike up the march                                          Μπορείς να παίξεις το εμβατήριο

There is no drum                                                                         Δεν υπάρχει τύμπανο

Every heart, every heart                                                       Κάθε καρδιά, κάθε καρδιά

To love, will come                                                                         θα ‘ρθεί στην αγάπη

But like a refugee.                                                                      Αλλά σαν πρόσφυγας

Ring the bells that still can ring..

Χτύπα όσες από τις καμπάνες χτυπάν’ ακόμη

by Billie Bond3

Forget your perfect offering                                                   Ξέχνα την τέλεια προσφορά σου

There is a crack, a crack in everything      Υπάρχει μια ρωγμή, μια ρωγμή στο κάθε τι

      That’s how the light gets                                                         Έτσι μπαίνει το φως

                                                                                 

kintsugi

{“ Οι  Ιάπωνες όταν επιδιορθώνουν σπασμένα αντικείμενα, «αξιοποιούν» τις ρωγμές ή τα σπασμένα κομμάτια, γεμίζοντάς τα με χρυσό. Πιστεύουν ότι, όταν ένα αντικείμενο – που πίσω του υπήρχε μια ιστορία – υποστεί ένα «τραυματισμό», γίνεται πιο όμορφο. Η τεχνική αυτή ονομάζεται Kintsugi.

Χρυσό αντί κόλλας.Πολύτιμο μέταλλο αντί μιας διάφανης κολλητικής ουσίας.

Και εδώ βρίσκεται όλη η διαφορά : απόκρυψη της χαμένης ακεραιότητας ή ενίσχυση της ιστορίας της επιδιόρθωσης;

Όποιος ζει στη Δύση δυσκολεύεται να συμφιλιωθεί με τις «ρωγμές».
Η θραύση, το τραύμα, η πληγή, θεωρούνται μηχανιστική συνέπεια μιας ευθύνης
– ότι είναι σφάλμα κάποιου-, αντίθετα, η αναλογική σκέψη (αρχαϊκή, μυθική, συμβολική) απορρίπτει τις διχοτομήσεις και μας επαναφέρει στη συνύπαρξη των αντιθέτων, που παύουν να είναι, μέσα στη συνεχή ροή της ζωής.

Ας δώσουμε ομορφιά και αξία στους ανθρώπους που έχουν υποφέρει………αυτή η τεχνική ονομάζεται Αγάπη.

Ο πόνος είναι μέρος της ζωής.
Υπάρχουν φορές, που αφορά ένα μεγάλο κομμάτι της και άλλες φορές όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένα μέρος του μεγάλου παζλ.

Ο πόνος κάνει δύο πράγματα. Σε διδάσκει και σου ΄»λέει» ότι είσαι ζωντανός.
Στη συνέχεια φεύγει και σε αφήνει αλλαγμένο.
Μερικές φορές, θα σε αφήσει πιο σοφό.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, σε αφήνει πιο δυνατό.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο πόνος αφήνει το σημάδι του και ό,τι σημαντικό μπορεί να συμβεί στη ζωή σου, θα το μετατρέψει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Οι Ιάπωνες που εφηύραν το Kintsugi το είχαν καταλάβει εδώ και έξη αιώνες πριν και μας το θυμίζουν «υπογραμμίζοντάς το σε χρυσό»}

Άρθρο της Μαρίας Λιακάκου, κλινικής Ψυχολόγου στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης «La Sapienza»

ahd;oni

1. Οι  παραπάνω στίχοι (lyrics)  είναι από το τραγούδι του  συνθέτη, τραγουδιστή και συγγραφέως Leonard Cohen, Λέοναρντ Κοέν (1934-2016) “Anthem, Ύμνος” (1992)στην Αγγλική και Ελληνική γλώσσα.  Ολόκληρο το τραγούδι Anthem με τους στίχους του στην Αγγλική γλώσσα και  την ιστορία του μπορείτε να το βρείτε εδώ και στην ελληνική εδώ.  

2. Οι γλυπτές κεφαλές είναι της σύγχρονής μας Βρετανής γλύπτριας Billie Bond από την συλλογή Billie Bond. The Pie Factory, Margateτης    “ Perfect Imperfection – The Art of Healing” “Τέλεια ατέλεια – Η τέχνη της θεραπείας”, που έχει εμπνευσθεί από την αρχαία ιαπωνική τέχνη του Kintsugi (η  συγκόλληση των σπασμένων κεραμικών με χρυσό) Για την δουλειά της αυτή η διάσημη γλύπτρια είπε:

“I try to open the window to the soul, force its pain outside,
expose its rawness in an attempt to heal the damage and to make it better.
For me, the process or performance of making is the art’

Για την γλύπτρια Billie Bond περισσότερα:       http://www.thepalettepages.com/2017/04/01/billie-bond-solo-exhibition/,                  http://www.essexsculpture.co.uk/who-we-are/, https://www.saatchiart.com/art/Sculpture-Kintsugi-Head-2/153518/3296211/view

2. Kintsugi (ή kintsukuroi) : Ιαπωνική παραδοσιακή τέχνη, αναγόμενη στον 15ο αιώνα,  της συγκόλλησης σπασμένων κεραμικών με πολύτιμα μέταλλα.Μια μορφή τέχνης που γεννιέται από το mottainai – η αίσθηση της λύπης όταν σπαταλάται κάτι – οι ρωγμές είναι ραμμένες με ρητίνη λάκας και κονιορτοποιημένο χρυσό, ασήμι ή πλατίνα και συχνά αναφέρονται σε φυσικές μορφές όπως καταρράκτες, ποτάμια ή τοπία. Αυτή η μέθοδος μετατρέπει το τεχνούργημα σε κάτι νέο, καθιστώντας το πιο σπάνιο, όμορφο και ιστορικό από το πρωτότυπο. Η τέχνη του Kindsugi είναι η ομορφιά της τέλειας ατέλειας.

The philosophy of Kintsugi is far reaching and is much more revealing once probed beyond the simply ceramic repairing technique. It is believed to have many similarities to the Japanese philosophy of Wabi-Sabi: embracing for the imperfect and flawed. This philosophy suggests that an object once kept in the possession for extended periods of time deserves to be taken care of, in ways very similar to the way one takes care of living things around them

Περισσότερα για την σημασία της  τέχνης Kintsugi δείτε: 

http://www.thebookoflife.org/kintsugi/, https://www.youtube.com/watch?v=t1yIWXUjVxo, https://frapress.gr/2016/12/kintsugi-techni-na-apodechese-katastrofi/,

9 σκέψεις σχετικά με το “Αγκαλιάζοντας τις ρωγμές

  1. Το Kintsugi το αγαπώ πέραν της αισθητικής καθώς έχει ιδιαίτερη σημαδια και στα ποιήματά μου. Τώρα βέβαια, όσον αφορά το τραγουδάκι, δε ξέρω για ποιον χτυπάει η καμπάνα αλλά μάλλον είναι για αυτόν με την τέλεια προσφορά.

    Αρέσει σε 2 άτομα

  2. Οι στίχοι είναι αλληγορικοί. Η εικόνα του τέλειου που μπορεί να θέλουμε να είμαστε ή και να προσφέρουμε στους άλλους είναι μια αυταπάτη. Καθένας μας μεγαλώνοντας αποκτά ρωγμές από τραύματα που έχει υποστεί, από τα λάθη που έχει κάνει, μπορεί να φτάσει να νοιώθει κερματισμένος, μόνος.Είμαστε, τότε, ατελείς και γιαυτό νοιώθουμε δυστυχείς… «Μην κολλάς σε αυτό που έχει πεθάνει ή δεν έχει έρθει ακόμα», Ναι,μπορεί να’χεις ρωγμές, μπορείς να τις συγκολλήσεις, «Μπορείς να προσθέσεις τα επί μέρους αλλά δεν θα έχεις το σύνολο» δεν γίνεται νάσαι όπως πριν ένα ενιαίο σύνολο, Αποδέξου το, προχώρα, «Χτύπα από τις καμπάνες όσες χτυπάν’ ακόμη’ Το κάθε τι έχει ρωγμές Έτσι μπαίνει το φως» Μέσα από τις ρωγμές του ανθρώπινου πόνου μπαίνει το φως. Και οι ρωγμές σου τότε σε κάνουν πιό ώριμο, πιό σοφό..Σε κάνουν πιο εύμορφο, από ο,τι ήσουν ο τέλειος που νόμιζες. Ένωσε τα κομμάτια σου, λοιπόν, με τον πλούτο από το φως που έλαβες..Προχώρα.
    Κάπως έτσι είδα το ποίημα.

    Αρέσει σε 3 άτομα

  3. Γιαυτό και ο τίτλος που έθεσα στο θέμα «αγκαλιάζοντας τις ρωγμές» Διαλλακτικέ.Αγκαλιάζοντας και αγαπώντας τον εαυτόν μας με τις ρωγμές μας, τις ατέλειές μας, αποδεχόμενοι αυτό που είμαστε, μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη.. Είχα δει κάποτε μια υπέροχη ταινία. Ο Ιάπωνας πατέρας εκεί που είχε «σπάσει» τις σχέσεις του με την οικογένειά του και είχε φύγει από κοντά της, μετανοιωμένος επιστρέφει..Βρίσκει μια σπασμένη κούπα και κάθεται με περισσή υπομονή και την συγκολλάει, Για να μπορεί εκ νέου να χρησιμοποιηθεί. Την βάζει μετά στην θέση της..Και η οικογένεια την βρήκε.. Ένα σιωπηρό μήνυμα μέσα από την μετάνοιά του και την επανασυγκόλληση των κομματιών της σπασμένης κούπας οτι ακόμη και τώρα που τα πράγματα αναμεταξύ τους είναι «σπασμένα», μπορούν να επανασυγκολληθούν, για να φτειάξουν κάτι νέο, πιό ώριμο και ίσως πιό πολύτιμο.. Οταν έχει κάτι σπάσει δεν σημαίνει ότι είναι και για πέταμα.. Αγάπη ας έχουμε για τα σπασμένα..έχουν την αξία τους αν σκύψουμε πάνω τους ..

    Αρέσει σε 3 άτομα

  4. Όταν μετράς ρωγμές στο τοίχο

    έτσι για να ξοδέψεις το χρόνο,

    διαπιστώνεις πόσο αυτές έχουν γίνει

    ένα με τις δικές σου, και είναι μια

    διαδικασία επίπονη αυτό το ξόδεμα…

    θέλει να έχεις δυνατό διαλύτη και

    πολύ αιμαστατικό βαμβάκι,

    είναι μια χρονοβόρα διαδικασία…

    γιατί οι ρωγμές πάντα κρύβουν μυστικά

    και ανά πάσα στιγμή

    μπορεί να ματώσουν,

    εκεί που δεν το περίμενες…

    και ένα απρόσμενο κύμα

    να σε περιλούσει και να βρεθείς αλλού….

    κάπου που η στέγη

    δεν θα είναι πια άσυλο και το δάπεδο

    θα λέει πάτα με, μπορείς να σταθείς όρθιος

    μπορείς να μείνεις ακέραιος και συμπαγής

    όταν μετράς ρωγμές είναι….

    και μπορεί ξαφνικά,

    να διαλυθείς σε χιλιάδες μικρομόρια

    ψάχνοντας το σύνολο που κάποτε

    ήσουν ή δεν ήσουν…..

    είναι μια διαδικασία δύσκολη

    όπως όταν ψάχνεις για τον άγνωστο,

    ή το γνωστό άγνωστο Χ,

    μπορεί να κρύβεται

    πίσω από κάθε ρωγμή

    και εσύ ψάχνεις για την σωστή

    εκείνη που θα σε οδηγήσει πίσω,

    όταν ο τοίχος ήταν

    ή δεν ήταν συμπαγής…..

    Ειρήνη Ιωαννίδου

    Αρέσει σε 2 άτομα

  5. Χμ..Καλημέρα Έφη μου. Να σχολιάσω λίγο, όπως το είδα, το ποίημα της κ. Ιωαννίδου και σ’ευχαριστώ που μου το ‘στειλες. Η όλη διαδικασία δεν είναι ξόδεμα.Είναι επένδυση, εφαλτήριο είναι για να γνωρίζεις αυτό που είσαι, το γιατί έγινες όπως είσαι, να το διορθώσεις όπου μπορείς διορθώνοντας τον εαυτόν σου ,συγχωρώντας τον για αυτά που δεν μπορεί να διορθώσει ή δεν μπορεί να αλλάξει και μιλάω για τον εαυτό γιατί αυτός είναι ο υπεύθυνος για τις όποιες ρωγμές σου, να αποδεχθείς και να προχωρήσεις. Και αυτά γίνονται παράλληλα. Η κατεύθυνση, όμως, δεν μπορεί ποτέ να είναι η πίσω.Ποτέ! Γιατί δεν μπορείς, απλά ,ποτέ να γίνεις αυτό που ήσουν. «Αν είδες στην μπροστά σελίδα έχω ως σήμα μια ρήση του Ηράκλειτου «Τα πάντα ρει» ..Ο,τι είναι πίσω σου έχει αλλάξει, δεν είναι πια το ίδιο, Γιατί εσύ ο ίδιος γίνεσαι κάτι άλλο στην πορεία, διαμορφώνεσαι, ωριμάζεις. Πως είναι δυνατόν να επιστρέψεις πίσω σε κάτι που απλά δεν υπάρχει πλέον; Άτοπο! Η ροή,η κίνηση προς τα μπρος είναι το μυστικό της σταθεράς, όχι η στάση.. .Ναι η πορεία είναι αναμφίβολα επώδυνη και χρονοβόρα, δεν ψάχνεις, όμως, για τον άγνωστο Χ , πρέπει εξ αρχής να ξέρεις τον στόχο σου αλλιώς μην μπείς, γιατί όπως λέει και η ποιήτρια, μπορεί να βρεθείς να διαλύεσαι σε μικρομόρια. Η εφαρμογή των μαθηματικών στην πορεία είναι μια λύση πχ. οι αμφιμονοσήμαντες αντιστοιχίες είναι το καλύτερο, θαρρώ.

    Αρέσει σε 1 άτομο

  6. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο!!! Συμφωνώ απόλυτα με ότι γράφεις … ήθελα να δώσω μια άλλη οπτική κολλώντας όχι τόσο στον άγνωστο χ αλλά στη δεύτερη εκδοχή της ποιήτριας «ή το γνωστό άγνωστο Χ …».
    αυτόν που κάποιοι γνωρίζουν αλλά δεν τολμούν να κοιτάξουν, να προσπεράσουν, ακριβώς για να γνωρίσουν ότι οι ρωγμές οφείλονται σε αυτόν τον παράγοντα που δεν τολμούν να δουν και να οδηγηθούν στην ωρίμανσή τους!!!!! Κι ακόμα κάτι … οι πληγές μας κλείνουν …. τα σημάδια μένουν να μας θυμίζουν ….. ότι αυτό που γινόμαστε οφείλεται σε ότι περάσαμε…

    Πίσω δε γυρνάμε ποτέ … παρά μονάχα σαν παρατηρητές των εαυτών μας και των πράξεών μας…… ποτέ για να ξαναβιώσουμε !!

    Καλό βράδυ !!!!!

    Αρέσει σε 2 άτομα

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.