Στις υγρές βραδυές πέρα από την λίμνη Τσιβλού

Είναι κάτι καλοκαιρινές βραδυές σαν την αποψινή..Απάνεμες, ζεστές και γιομάτες υγρασία..Σαν η θάλασσα να ξαποστέλνει όλα της τα άχνη από την κάψα του ολοήμερου ήλιου, πάνω στην πόλη.. Κι αργά, βασανιστικά αργά να πνίγει τον αέρα..Κι αυτός, μεθυσμένος κιόλας από το ξέρασμα της άσφαλτου και του τσιμέντου, να ‘ρχεται με την αχνοβολιά της να κάθεται βαρύς πάνω μας, στραγγίζοντάς μας απ’ αέρα και νερό.

Μόλις γύρισα από την  βραδινή μου έξοδο..Δεν άντεχα άλλο με τον ιδρώτα να ρέει σ’ αυλακιές πάνω μου να την συνεχίσω..Κι ας έχει προχωρήσει η νύχτα, βαρειά αναθεμιά η υγρασία της..Τέτοιες ώρες επιθυμώ τον βουνίσιο τον αέρα..Εκείνον τον γλυκό, μυρωδάτο, ξηρό, ανάριο βουνίσιο αέρα..Να σε τυλίγει και να σου δίνει, να μην σου παίρνει.. Αχ και να ‘μουνα κάπου εκεί..Έτσι και σκέφτηκα απόψε εκείνη την λίμνη, την του Τσιβλού στις πλαγιές του Χελμού. Έχω καιρό να την φέρω στον νου μου και πιο πολύ καιρό να πάω εκεί..Τι ανάσες θα έπαιρνα !!

Είναι η ώρα, μου φαίνεται, να επισκεφτώ ξανά τα μέρη εκείνα τα ονειρεμένα στην λίμνη Τσιβλού, να την ανασάνω, να την χαρώ αυτήν και τον τόπο γύρω της εκεί στα ψηλά, να κοιμηθώ εκεί στο γειτονικό της λίμνης ωραίο ξενώνα απολαμβάνοντας την θέα και το άρωμά της, να γυρίσω ύστερα  τα όμορφα χωριουδάκια γύρω της, σαν τότε που τα βρήκα εκεί που νόμιζα πως είχα χαθεί οδηγώντας σε ένα δύσβατο χωματόδρομο, να γευθώ τους εκλεκτούς μεζέδες στις ταβέρνες της με κρασί ροδί βουνίσιο..Αχ! Την δροσιά και τ’ άρωμά του μονάχα να είχα! Κι έπειτα, να γυρίσω αργά αργά και με το καλό, στο κλεινόν άστυ….

Δεν ξέρω αν την έχετε ακουστά την λίμνη Τσιβλού..Ας πω δυο λόγια γι’ αυτήν την Ομορφιά της πατρίδας μας..Αν μπορείτε,  να πάτε.

Η Λίμνη Τσιβλού κείται στους βόρειους πρόποδες του όρους Χελμού, σε υψόμετρο 800 μέτρων, λίγες δεκάδες μέτρα δυτικότερα από το μικρό φαράγγι που δημιουργεί ο ποταμός Κράθης που κατεβαίνει από τις κορυφές του βουνού και εκβάλλει στον Κορινθιακό. Καλύπτει έκταση 80 στρεμμάτων και το βάθος της αγγίζει τα 30 μέτρα, αυξομειούμενο από τις καιρικές συνθήκες Η λίμνη είναι στα ορεινά της Ακράτας  και διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας. Απέχει από την Αθήνα 172 χιλιόμετρα και από την Πάτρα  93.

Εκπληκτικός τόπος η λίμνη με την γύρω της περιοχή. Είναι ένα ζωντανό κόσμημα της φύσης. Καρδιά από τυρκουάζ νερά στεφανωμένη με έλατα, πεύκα,  μαυρόπευκα, ιτιές, καστανιές, χνουδοβελανιδιές,, πλατάνια,  πουρνάρια και λεύκες.. Και, πιο πίσω από τους κισσούς που τυλίγονται στα δέντρα, φτέρες μ’ αγριογαρουφαλλιές, κυκλάμινα, θυμάρια με σπάρτα κι αγριόσκορδα..Ένα ευωδιασμένο όνειρο!

Κυπρίνοι, καραβίδες, κουνουπόψαρα, ποταμοκέφαλοι, στυμφαλικοί πελασγοί και πέστροφες  ζουν μες στα νερά της ενώ μέσα της μπαινοβγαίνουν τα νερόφιδα, οι βρύδες, οι νεροχελώνες και οι ποταμοκάβουρες..Πάνω από τον ουρανό της στήνουν  χορό οι χρυσαετοί, οι γερακίνες, οι φιδαετοί και οι πετρίτες. Στη λίμνη σταθμεύουν σταχτοτσικνιάδες, νυχτοκόρακες, κρυπτοτσικνιάδες και κορμοράνοι. Συχνή είναι η παρουσία δίπλα της από τα νανοβουτηχτάρια, τις νερόκοτες και τις φαλαρίδες, ενώ κάποτε υπήρχαν και πρασινοκέφαλες πάπιες..Τόσα τα είδη των πλασμάτων που ούτε και που τάξερα τα πολλά. Στην σελίδα εδώ διάβασα γιαυτά και γι΄άλλα ακόμη.

Στις καλαμιές κρύβονται οι σαλαμάντρες, τα βατράχια, οι χελώνες, οι δεντρογαλιές και οι οχιές..Πολλά τα φίδια στον παράδεισο της λίμνης Τσιβλού…Όχι κι ότι λέμε όχι στον Παράδεισο, έτσι; Κι εκείνος έχει το φίδι του.

Εγώ πάντως, στην γυροβολιά μου στην λίμνη δεν απάντησα και κανένα, ας πω. Στις καλαμιές, όμως δεν μπήκα..Από μακρυά τις κοίταζα, όσο άκουγα τα πουλιά να της τραγουδάνε..

Εκεί, στους όχτους της κρυμμένα στα δέντρα, γλυκόλαλα αηδόνια και ψευταηδόνια ενώνονται με τα τζιτζίκια, τις νεροκελάδες και τις σταχτοσουσουράδες σε ολοήμερη συναυλία ενώ τις νύχτες την συντροφεύουν τ’ ακούσματα από κουκουβάγιες, μπούφους και χουχουριστές.

.

Τόση η Απαράμιλλη ομορφιά της λίμνης Τσιβλού που κατατάσσεται ανάμεσα στις ομορφότερες λίμνες, κι έχει τ΄ όνομα «μικρή Ελβετία” λόγω του αλπικού τοπίου που παρουσιάζει τους χειμωνιάτικους μήνες.

Τόσος ο πλούτος του υγροβιότοπου σε είδη φυτών, δέντρων, πτηνών, αμφίβιων, πανίδας, ορνθοπανίδας και ερπετοπανίδας που η λίμνη με την γύρω περιοχή της κηρύχθηκε προστατευόμενη περιοχή και ως τέτοια έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό ∆ίκτυο Natura – 2000 που περιλαµβάνει όλες τις περιοχές που είναι σηµαντικές για τη διατήρηση της φυσικής κληρονοµιάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δυό λόγια για την ιστορία της λίμνης :

Η Λίμνη Τσιβλού πρωτοδημιουργήθηκε με φυσικό τρόπο εξ αιτίας των εξαιρετικά βίαιων γεωλογικών φαινόμενων των κατολισθήσεων που συνέβησαν το 1913 και 1914. Μέχρι τότε, στο μέρος που βρίσκεται σήμερα η λίμνη, απλωνόταν μια μικρή κοιλάδα που την διέσχιζε ο ποταμός Κράθης. O Κράθης έχει ως βασική πηγή υδροδοτήσεώς του τα Ύδατα της Στυγός*River Styx.  Στα ανατολικά της τότε κοιλάδας και σήμερα λίμνης Τσιβλού υψώνεται η κορυφή Στόλος (1.524 μ.), στα βόρεια η κορυφή Δύο Έλατα (1.028 μ.) και στα ανατολικά της η κορυφή του Γερακάρη (1.228 μ.).Εκείνη την εποχή, στη γύρω περιοχή, συνέβη μια μεγάλη κατολίσθηση και τεράστιοι όγκοι χώματος που κατέβηκαν από τον Στόλο κατέστρεψαν ολόκληρο το χωριό της Συλίβαινας και μέρος του οικισμού του Τσιβλού που βρίσκονταν στην κοιλάδα. Τα χώματα κάλυψαν επίσης την κοίτη του ποταμού Κράθη δημιουργώντας ένα φυσικό φράγμα που κράτησε τα νερά, τα οποία σχημάτισαν δύο κοντινές λίμνες, τη λίμνη του Τσιβλού και τη λίμνη του Κράθη. Κι ενώ η λίμνη του Κράθη καλύφθηκε από τα χώματα, η λίμνη του Τσιβλού έμεινε σχεδόν αναλλοίωτη καθώς ο όγκος των νερών ήταν μικρός και τα υλικά της κατολίσθησης αντέξανε τη πίεση..Μετά, με τα χρόνια, επεκτάθηκε και βάθυνε..

Για τα Ύδατα της Στυγός (River Styx):

1.Κατά την ελληνική μυθολογία: «Για τους αρχαίους Έλληνες το πιο ονομαστό ελιξίριο ήταν τα νερά της Στυγός. Αλλά και το νερό που δίνανε όρκο οι θεοί .Η Στύγα ήταν µια φοβερή θεότητα, η μεγαλύτερη κόρη του Ουρανού και της Τηθύος, που έμενε στα τάρταρα, στην παγωνιά, απομονωμένη από τους άλλους θεούς που δεν τη συμπαθούσαν.

Από τα Τάρταρα (παράγωγο της λέξης τουρτουρίζω) που πίστευαν ότι εκεί ήταν και οι πύλες του Άδη, πηγάζει ο ποταμός Κράθης,  στο όρος Χελμός της Αχαΐας..».Δείτε περισσότερα στην πηγή: ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ – MYTHAGOGIA

2.Για το αθάνατο νερό τους και την τοξικότητά τους ως πιθανή αιτία  της θανατηφόρας ασθενειας του Μεγάλου Αλεξάνδρου  «Τοξικά βακτήρια στο νερό της Στυγός (Water Styx)

>>Συνδεδεμένη με το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο, η πηγή της Στυγός αποτελεί τον τόπο όπου η Θέτις κατέστησε αθάνατο τον Αχιλλέα αλλά και την πύλη στον Κάτω Κόσμο, όπου οι ίδιοι οι θεοί έδιναν όρκους με κίνδυνο να δεινοπαθήσουν αν έπιναν το νερό της. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, αν οι ίδιοι οι θεοί έπιναν νερό από τη Στύγα οδηγούνταν σε ακινησία για ένα χρόνο. Πιο προσγειωμένος ο περιηγητής Παυσανίας παραδίδει ότι τα νερά προκαλούσαν διάβρωση σε γυαλί, κεραμική και μπρούτζο Τα παραπάνω, παραδόσεις μέχρι σήμερα, έχουν και επιστημονική βάση…Δείτε περισσότερα για το θέμα πατώντας Αρχαιολογία

«Μην πιεις από το «αθάνατο νερό» Δείτε περισσότερα πατώντας «Βήμα»