Ψίθυροι του Φθινόπωρου


 

 

populus-alba-59726_1280      Ύψωσα το βλέμμα και την είδα. Περήφανη, πανώρια με τα φυλλαράκια της να  λάμπουν ασημιά αντίκρυ στον ήλιο σε φόντο ορίζοντα γαλάζιου.. Στα πόδια της η θάλασσα… Αέρας φύσηξε απαλός και ολόκληρη στραφτάλισε ασήμι κι αχνοπράσινο, κύματα τα φύλλα της ..Με τύλιξε η αρμύρα του ανάκατη με τ’ άρωμά της. Πόσο αγαπάω τις λεύκες.. Έδιωξα ένα φυλλαράκι της που είχε σκαλώσει πέφτοντας πάνω στο φόρεμά μου, το λαδένιο. Κρατούσε ακόμη από ζωή.  Ήταν απλά, η ώρα να της φύγει. Ετσι, γίνεται, τόσο απλά… σκέφτηκα.Χαμογέλασα αχνά..’Έσπρωξα μια τούφα ασημένια που είχε φέρει ο αέρας στα μάτια μου. 

 Το φθινόπωρο μας ψιθύρισε κιόλας, Λεύκα μου, της είπα με τον νου, είναι η ώρα του. Ακούμπησα απαλά το χέρι μου στον κορμό της…Για σένα, θάρθει μια άλλη Άνοιξη, της είπα σιγανά  και έπειτα γύρισα την πλάτη μου στην θάλασσα..

 

8 σκέψεις σχετικά με το “Ψίθυροι του Φθινόπωρου

    1. Καλησπέρα Κατερίνα μου! Νάσαι καλά! Χαίρομαι που σου αρέσει. Η μουσική, έτσι την είδα και εγώ. Ταιριαστή. Είναι η μουσική σύνθεση του Ludovico Einaudi, με τίτλο – Dietro Casa- (Πίσω στο σπίτι) Καλό μας φθινόπωρο!

      Αρέσει σε 1 άτομο

  1. Πόσο χαίρομαι Βεατρίκη μου, που υποδέχτηκες τον Σεπτέμβρη μιλώντας για την Λεύκη και που συνόδευσες το ευαίσθητο σου κείμενο με τόσο όμορφη μουσική!
    Το καλοκαιράκι κρατά όπως κρατά ακόμα και η Λεύκη, γιατί θα τα ρίξει τα φυλλαράκια της για να υποδεχτεί το φθινόπωρο!
    Πολλά και τα τρυφερά μου ΑΦιλιά μου! 🙂

    Αρέσει σε 1 άτομο

  2. Είναι η πρώτη αναφορά για το Φθινόπωρο που διαβάζω φέτος και ειλικρινά δεν υπήρχε καλύτερος και πιο στρωτός δρόμος για να συμμετέχω κι εγώ σε αυτό το καλωσόρισμα. Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό. Τα λόγια σου μου δημιούργησαν την εικόνα πως ανάμεσα στο καλοκαίρι και το φινόπωρο βρισκόσουν εσύ! Και να που κοιτάμε πίσω και αφήνουμε όλη αυτή τη θέρμη να απομακρύνεται, με την ευχή να σμίξουμε ξανά αφήνοντας πίσω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις στιγμές που μας χάρισε!

    Αρέσει σε 1 άτομο

  3. Ω! Αυτή η ώρα του αναμεταξύ! Πως να κρατήσεις την στιγμή που φεύγει;; Εκείνη που χάνεται στην μετάβαση σε εκείνη που έρχεται;..Μ’ αγάπη κι αποδοχή, θαρρώ..Μέρος αναπόσπαστο κι αυτή του όλου κι εμείς σ’αυτήν..Σ΄ευχαριστώ!

    Μου αρέσει!

Αφήστε απάντηση στον/στην Βεατρίκη Α Ακύρωση απάντησης

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.