ο τυμβωρύχος

   Κάθε φορά σ' αγγίζω και πεθαίνω κάθε φορά σ' αγγίζω κι ανασταίνομαι να σε κρατήσω ωστόσο δεν μπορώ πάντα γλιστράς προς το γαλάζιο πάντα ξεφεύγεις προς την απεραντοσύνη Και συνεχίζω τους μικρούς θανάτους μου και τις μικρές μου μάταιες αναστάσεις πάνω στο φρύδι τού βαθιού γκρεμού Παίζοντας την τυφλόμυγα μαζί σου "Κάθε φορά σ' …

Η απρόσμενη

Όμως ποια να 'σαι Εσύ που αιφνιδιάζεις - με τόση λάμψη τόση μουσική - το σκυθρωπό βασίλειο της σιωπής μου; Που χείμαρρος φωτός εισβάλλεις ξάφνου σ' αυτά τα ειρηνικά σκιόφωτα όπου χρόνια και χρόνια τώρα συντηρώ τις λιγοστές αναιμικές μου μνήμες; Μ' αυτή την εκτυφλωτική ομορφιά; Μ' αυτή την εκκωφαντική σου παρουσία; Τι ανακαλεί το …