“Έτσι σ’έχω κοιτάξει πού μου αρκεί Νά’χει ο χρόνος όλος αθωωθεί Μές στό αυλάκι που τό πέρασμά σου αφήνει Σάν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ακολουθεί Καί νά παίζει μέ τ’άσπρο καί τό κυανό η ψυχή μου ! Θά πενθώ πάντα, μ’ακούς; γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει, ακούς; Είμ’εγώ πού … Συνέχεια ανάγνωσης Έτσι σ’έχω κοιτάξει πού μου αρκεί.