Στις ομιχλιασμένες νύχτες

“…   Δε θυμάμαι από πού ερχόταν εκείνη η ομίχλη· μάλλον κατέβαινε από ψηλά. Tώρα, πάντως, ξεκινάει βαθιά απ' τα όνειρα. Aυτά που χρόνια μένανε σκεπασμένα μ' ένα βαρύ καπάκι, που όμως πήρε απ' την πίεση για καλά να παραμερίζει. Πέφτει πολλή ομίχλη, γίνομαι ένα μ' αυτήν, και ξεκινάω. Aκολουθώ άλλες σκιές ονοματίζοντάς τες. Περπατώ κοιτάζοντας το λιθόστρωτο. Aυτό …

Μονοπάτια

        Και το φθινόπωρο ήλθε! Σεπτέμβρης μήνας. Και τα μονοπάτια είναι εκεί στη διάβα μας. Φορτωμένα από τις μυρωδιές της φθινοπωρινής γης, από την ανάσα του αέρα της, από το τρίψιμο των φυλλόδεντρων στις πατούσες μας, από θύμησες , το τώρα και το έως....       ‘Ένα μικρό οδοιπορικό στα μονοπάτια του Ύβο ‘Άντριτς (IVO ANDRIC), του Νομπελίστα Σερβοβόσνιου συγγραφέα,  …

Σ’ αγαπώ, εγώ όχι ( The Ballad of the Sad Cafe)

  “Υπάρχει εκείνος που αγαπά κι εκείνος που αγαπιέται. ‘Όμως είναι δύο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί. Η αξία, η ποιότητα της αγάπης, ο,τι και να΄ναι, εξαρτάται αποκλειστικά από εκείνον που αγαπά. Γι’αυτό οι περισσότεροι από μας προτιμούμε να αγαπάμε παρά να μας αγαπούν.” Κάρσον Μακ Κάλλερς “Η μπαλλάντα του λυπημένου καφενείου” Carson McCullers, The Ballad of the …

Ευφυΐα και πονηρία

  “Το αντίθετο της ευφυΐας δεν είναι η κουταμάρα: είναι η πονηρία. Η ευφυΐα είναι το ευγενές. Αγενής είναι η πονηρία και όχι η κουταμάρα ―που είναι ουδέτερη.” Του Άγγελου Τερζάκη Προσωπικές σημειώσεις. Αστρολάβος/Ευθύνη, 1984. Δείτε και πως προσδιορίζει  την έννοια της πονηρίας στο εισαγωγικό του δοκιμίου του "Για την πονηρία" ο Φράνσις Μπέικον (Francis Bakon) …

Μνήμες κι ‘ενα παράθυρο στη θάλασσα

Το εγκώμιο της θαλάσσης                   Η Θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό.         Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρυσμά της. Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί ακόμα, εσκεπτόμουν τον ρυθμό …