Άνθρωποι μες στους καιρούς


“Δεν ξέρουν ούτε ν' ακούν, ούτε να λένε.” “Όταν ακούν δεν καταλαβαίνουν και γι' αυτό μοιάζουν με κουφούς. Σ' αυτούς ταιριάζει η παροιμία: Παρόντες απουσιάζουν.” “Γιατί δε σκέφτονται οι πιο πολλοί απ' τους ανθρώπους, πάνω σ' αυτό που συναντούν, ούτε κι όταν το μάθουν, το γνωρίζουν, αλλά το φαντάζονται.” “Θυμήσου πως αν μεταχειριζόμαστε τα λόγια … Συνέχεια ανάγνωσης Άνθρωποι μες στους καιρούς

Στις αστροφέγγαρες νύχτες, in starry nights


                                                             Υποχωρῶντας σέ μιά ἀγάπη δίχως ὅρια κοντά του θά βρεθῶ τό βράδυ, ἀφοῦ ὁ κόσμος δέν τούς κατακρίνει αὐτούς πού ἀκροβατοῦν στά μονοπάτια τῶν ὀνείρων       Ἀκούω πώς ὑπάρχει  ὁ ἀνθός τῆς λησμονιᾶς∙ ἴσως νά βροῦμε σπόρους του  σ᾽ αὐτή τήν ἄσπρη διασπορά τῶν ἄστρων     Σημειώσεις 1) Τα … Συνέχεια ανάγνωσης Στις αστροφέγγαρες νύχτες, in starry nights

Η ξεκλείδωτη πόρτα


Περάσανε χρόνια πολλά, κι επιτέλους ακούστηκε χτύπος. Να “ταν η πόρτα μου μήπως που την είχα χωρίς κλειδωνιά; Έσβησα αμέσως το φως στ” ακροδάχτυλα πατώντας και για τη πόρτα κινώντας σε προσευχή τα χέρια μου σήκωσα μπρος. Αλλά ο χτύπος ακούστηκε πάλι Το παράθυρό μου ήταν φαρδύ: δρασκέλισα λοιπόν το περβάζι κι έξω βγήκα πηδώντας … Συνέχεια ανάγνωσης Η ξεκλείδωτη πόρτα