Ποιος αντιπαλεύει στον Παράδεισο;

Βαθιά μεταξύ των λουλουδιών, οι πεταλούδες  βρίσκουν το δρόμο τους. Αργοπετώντας  οι  λιβελούλες  κοκκίζουν το νερό. Είχα ψιθυρίσει στον άνεμο και στο φως:   "Μαζί ας παραμείνουμε Θα απολαύσουμε τη στιγμή και ποτέ δεν θα είμαστε αντίπαλοι"   Deep among the flowers, butterflies Press their way; The slow- winged dragonflies dot The water. I’d whisper …

Στερνό κατευόδιο

Δάγκωσα τη μέρα * και δεν έσταξε ούτε             σταγόνα πράσινο αίμα Φώναξα στις πύλες * κι η φωνή μου πήρε             τη θλίψη των φονιάδων Μες στης γης το κέντρο * φάνηκε ο πυρήνας             που όλο σκοτεινιάζει   Κι η αχτίδα του ήλιου * γίνηκεν, ιδέστε             ο μίτος του Θανάτου! Ω πικρές …

Θυμήσου..

  "Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!" "Κι έχε στο νου σου έχε στο νου σου πάντοτε μ' ακούς; το αχ που βγάνει ο σκοτωμός το αχ που βγάν' η αγάπη. " Για να θυμόμαστε... από τον ποιητή μας, τον …

Αναλογίες στο λευκό

«Μου αναλογεί το λευκό Πρέπει να το καταλάβουμε ότι ο ποιητής π ο ι ε ί. Εάν θέλει να βγάζει από μαύρο, μαύρο – λογαριασμός δικός του. Αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης που αναλογεί στην ψυχή του. Εμένα, όπως σας είπα και στην αρχή, μου αναλογεί το λ ε υ κ ό. Και σας εξομολογούμαι …

Την ώρα που η γη σκέπασε το κόκκινο φεγγάρι της..

‘Ήταν χθες το βράδυ, όταν η γη μας βρέθηκε να κινείται αναμεσίς του ήλιου και του φεγγαριού. Οι ακτίνες του ήλιου του ζωοποιού καθώς την αγκάλιαζαν την έκαναν να ‘ματοβάφει το φεγγάρι της . Κι όσο η γη μας σκέπαζε το κόκκινο φεγγάρι της, τόσο και κείνο χανόταν στον ίσκιο της μέχρι που έσβησε στον …