Το κελί

Μόνος. Εγώ; Δεν είμαι μόνος. Όχι. Στο φτωχικό σκοταδερό κελί μου ήρωες, άνθρωποι, θεοί, σα φωτοσύγνεφα σαλεύουν αντικρύ μου…  Η Ασάλευτη Ζωή («Εκατό φωνές») Ήρθε η ώρα να φύγω; Στο έρμο τούτο κελί θα λατρέψει άλλη πίστη (πίστη ποια;) ποια φυλή; Τριάντα χρόνια εδώ μέσα, τίμια φτώχεια, με ζεις, και ω καρδιά μου τραγούδι της …

Κωστής Παλαμάς, ο ποιητής :«…ν’ αντιβογκήσει τ’ όνομά του η οικουμένη!»

Στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, φεύγει για το τελευταίο του ταξίδι ο Κωστής Παλαμάς.  Το νέο του θανάτου του κυκλοφόρησε με αστραπιαία ταχύτητα στην κατοχική Αθήνα. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» έγραφε στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.

«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!»

Αυτός, ο Μεγάλος,  ο Αθάνατος ποιητής μας! 

Ο ‘Ελληνας Κωστής Παλαμάς

Εδώ, μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα, μοναδικής αξίας για μένα, από τον Λόγο Θ’  “Το βιολί” του ποιήματος του Κωστή Παλαμά

“Ο Δωδεκάλογος του γύφτου”

Ακολουθεί το άρθρο,  που αναφέρεται στα συμβάντα μετά την είδηση του θανάτου του μεγάλου μας ποιητή,  φιλοξενούμενο από την ιστοσελίδα της ‘Μηχανής του Λόγου»:

Η μηχανή του λόγου

της Νατάσσας Συλλιγνάκη

Ο Κωστής Παλαμάς πέθανε στο σπίτι του στην Πλάκα, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, στις 3 τα ξημερώματα. Ήταν 84 χρονών και βαριά άρρωστος στα χρόνια της Κατοχής· λίγες μέρες νωρίτερα είχε για πάντα αποχαιρετήσει τη γυναίκα του, Μαρία, η οποία τον ακολούθησε περίπου δυο μήνες μετά. Η κηδεία του, την επόμενη μέρα, έμεινε ιστορική: μπροστά στους έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες άνθρωποι τον συνόδευσαν στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ο Μενέλαος Λουντέμης περιγράφει εκείνες τις στιγμές όπως τις έζησε. «Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ένας αινιγματικός μελλοθάνατος. Τα τελευταία δέκα χρόνια τα περνούσε (όχι καθισμένος) αλλά αποθεμένος στην πολυθρόνα του. Έτσι –εκτός από έναν πολύ στενό κύκλο–, για όλους μας ήταν, περίπου, νεκρός. Ένας μεγάλος ποιητής, που πέθαινε. Μα, με τόσο αργό ρυθμό, που νόμιζες πως δεν θα πεθάνει ποτέ». Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο του «Ο Εξάγγελος» – ένα από τα τρία που έχει γράψει…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.104 επιπλέον λέξεις

Πύργοι στην άμμο..

“Ποιός είναι αυτός που πύργους χτίζει στον αέρα με τη φωνή του κράχτη και μοιράζει μας βασιλικά τα κάστρα, κι άπρεπων ελπίδων ίσκιους μπροστά στα μάτια μας σαλεύει;” Κωστή Παλαμά Από τον Λόγο Ζ’ στον “Δωδεκάλογο του γύφτου”   “Αυτά τα προσωρινά φαντάσματα εσύ είσαι που τα 'πλασες”. Leconde de Lisle (Στερνά ποιήματα)

Για την ανεμώνη!

  Καὶ στὴν Ἀκρόπολη, στὸ βράχο τὸν Ἱερὸ ἓν ἄνθος φύτρωσε μονάχο χλωρὸ χλωρό.Ἓν ἄνθος ὅμοιο μὲ ἀνεμώνη περαστική, ἀθώρητο σ᾿ ὅποιον σιμώνει στὰ ὕψη ἐκεῖ.Τὰ μάτια ἀνοίγοντ᾿ ἐκεῖ πέρα καθὼς βρεθοῦν, καὶ μὲ τὸν ξάστερον αἰθέρα σμίγουν, μεθοῦν.Ἐκεῖ θαμπώνουνε τὰ μάτια σκόρπια μπροστὰ καμένα λείψανα, κομμάτια λαχταριστά.Κ᾿ ἡ φαντασία ἀμέσως βλέπει ἡ μαγικὴ γυμνὴ …