Κυριακή των Βαΐων: Μια είσοδος, μία έξοδος


Σάββατο της Αναστάσεως του Λαζάρου, σαν απόψε.. Η εορτή στην μνήμη του μεγάλου θαύματος που γίνηκε τότε στην  μακρινή Βηθανία. Τότε που ο Χριστός ακούγοντας τις παρακλήσεις της οικογένειας του Λάζαρου, έσπευσε και τον ανέστησε εκ των νεκρών.. Κυριακή των Βαΐων, σαν την Κυριακή που μας ξημερώνει σε λίγο... Η εορτή στην μνήμη της θριαμβικής … Συνέχεια ανάγνωσης Κυριακή των Βαΐων: Μια είσοδος, μία έξοδος

ο τυμβωρύχος


   Κάθε φορά σ' αγγίζω και πεθαίνω κάθε φορά σ' αγγίζω κι ανασταίνομαι να σε κρατήσω ωστόσο δεν μπορώ πάντα γλιστράς προς το γαλάζιο πάντα ξεφεύγεις προς την απεραντοσύνη Και συνεχίζω τους μικρούς θανάτους μου και τις μικρές μου μάταιες αναστάσεις πάνω στο φρύδι τού βαθιού γκρεμού Παίζοντας την τυφλόμυγα μαζί σου "Κάθε φορά σ' … Συνέχεια ανάγνωσης ο τυμβωρύχος

Το κελί


Μόνος. Εγώ; Δεν είμαι μόνος. Όχι. Στο φτωχικό σκοταδερό κελί μου ήρωες, άνθρωποι, θεοί, σα φωτοσύγνεφα σαλεύουν αντικρύ μου…  Η Ασάλευτη Ζωή («Εκατό φωνές») Ήρθε η ώρα να φύγω; Στο έρμο τούτο κελί θα λατρέψει άλλη πίστη (πίστη ποια;) ποια φυλή; Τριάντα χρόνια εδώ μέσα, τίμια φτώχεια, με ζεις, και ω καρδιά μου τραγούδι της … Συνέχεια ανάγνωσης Το κελί

Στ’ απόβροχο


Κι είπε, θεέ μου στείλε  μου βροχή να διώξει την σκόνη του ντουνιά, . κι αστροπελέκια ρίξε να κάψουνε της γης ετούτης τα θεριά, . να πάρει βάλσαμο η ψυχή, λεύτερα πια ν' ανοίξει τα φτερά Κείνα και που Του ζήτησε, κείνα και Εκείνος που  'στειλε..   Κι ύστερα, τ' απόβροχο..   "Kι ήρθε κι … Συνέχεια ανάγνωσης Στ’ απόβροχο

Αναλογίες στο λευκό


«Μου αναλογεί το λευκό Πρέπει να το καταλάβουμε ότι ο ποιητής π ο ι ε ί. Εάν θέλει να βγάζει από μαύρο, μαύρο – λογαριασμός δικός του. Αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης που αναλογεί στην ψυχή του. Εμένα, όπως σας είπα και στην αρχή, μου αναλογεί το λ ε υ κ ό. Και σας εξομολογούμαι … Συνέχεια ανάγνωσης Αναλογίες στο λευκό