Οι Άραβες λένε ότι οι Αιγύπτιοι γράφουν βιβλία, οι Λιβανέζοι τα εκδίδουν και οι Ιρακινοί τα διαβάζουν.
Παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης χθες στις 11/3/2007 και στην φωτογραφία ο Ιρακινός ποιητής Aχμέντ Αμπντέλ Σάρα (Ahmed Abdel Sara) να απαγγέλλει ένα ποίημα έξω από ένα καμένο φημισμένο από πολλά χρόνια πριν, βιβλιοπωλείο στα ερείπια της οδού al-Mutanabi της Βαγδάτης, η οποία καταστράφηκε στις 6 Μαρτίου 2007, δυο βδομάδες πριν, από μια θανατηφόρα βόμβα αυτοκινήτου που επέφερε το θάνατο σε 30 ανθρώπους και άλλους 36 τραυμάτισε. Μεγάλες και πολλές οι καταστροφές στην οδό αυτή και μάλιστα εναντίον του μακραίωνου πολιτισμού της χώρας στα τέσσερα χρόνια που διαρκεί ο πόλεμος, γιατί η al-Mutanabi ήταν, από αρχαιοτάτων χρόνων, το κέντρο τέχνης του Ιράκ..
Ο Ahmed Abdel Sara δεν ήταν ο μόνος ποιητής εκεί. Ήταν μοναχά ένας από τους πολλούς Ιρακινούς ποιητές κι ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών που είχαν συγκεντρωθεί, για να μιλήσουν για τους θανάτους, τις καταστροφές, για την οδυνηρή κατάσταση στην χώρα τους και να απαγγείλουν ποιήματα.
Ο δρόμος ήταν ακόμη βαμμένος κόκκινος από το αίμα των νεκρών ενώ οι στάχτες των καμένων βιβλίων απλώνονταν πάνω στα ερείπια των παλιών βιβλιοπωλείων και των καφετεριών, όπου συγκεντρώνονταν κουρασμένοι από τον πόλεμο συγγραφείς, εκδότες, δάσκαλοι και διανοούμενοι. Τι να πρωτοθρηνήσουν; Τους ανθρώπους που χαθήκαν, τον πολιτισμό τους που καιγόταν;
Ο Mohammad, ο 40χρονος ιδιοκτήτης του καμένου βιβλιοπωλείου Al-Tarbiya (Εκπαίδευση), κάτω από τα ερείπια του οποίου είχα χάσει τις ζωές τους έξι άνθρωποι Al-Tarbiya (Εκπαίδευση) είπε:
«We suffered as we tried to recover the charred bodies,» «We could not tell friends and colleagues from customers. Some people were trapped in the shops, choking on smoke. We could hear their cries.»
«The best books and the rarest manuscripts became victims of terror.
. «Τα καλύτερα βιβλία και τα σπανιότερα χειρόγραφα έγιναν θύματα του τρόμου»
«Everything related to culture has turned into ashes,»
«Ό πολιτισμός μας μετατράπηκε σε τέφρα»
Ο καλλιτέχνης Jabbar Muhaibs, ένας από τους από αυτούς που είχαν πρωτοστατήσει την συγκέντρωση της Πέμπτης, έβαλε ένα ξύλινο κιβώτιο πάνω από το κεφάλι του κατά τη διάρκεια της παράστασής του για να θρηνήσει τον θάνατο της πολιτιστικής ζωής σε ό, τι έμεινε από την οδό Mutanabi, και είπε με φωνή τρεμάμενη :
«The light will not be lit here again,»» Το φως δεν θα ανάψει εδώ ξανά» .
Όλοι τους μιλούσαν με αγάπη για το κάποτε αγαπημένο τους καφέ, το οποίο είχε πρωτανοίξει το 1932 από τον βασιλιά Φαϊζάλ Β ‘ και είχε πήρε το όνομά του από τον Άραβα ποιητή Abu Taib al-Mutanabi (Αμπού Τάιμπ αλ Μουταναμπί), και με δάκρυα στα μάτια θρηνούσαν για την καταστροφή του.
Ο Muhaibs, λέκτορας στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαγδάτης, ανέβηκε πάνω σ’ ένα καμένο αυτοκίνητο και αναφώνησε:
«What has happened to the poems and the poetry, all covered in blood and lying with the scattered souls and the bodies beneath the rubble?»
Τι έχει συμβεί με τα ποιήματα και την ποίηση, όλα καλυμμένα από το αίμα και ξαπλωμένα με τις σκορπισμένες ψυχές και τα σώματα κάτω από τα ερείπια;
Ο διάσημος ποιητής Abdul Zahra Zaki, αφού περιέγραψε την καμμένη γη μπροστά του και θρήνησε για την ερήμωση του τόπου αναφώνησε από ένα ποίημά του με τον τίτλο «Words, words, words.»: «:
«There is nothing here, there is nothing but burning words.»
«‘Δεν υπάρχει τίποτα εδώ, δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά καμένες λέξεις».
Περιδιαβαίνοντας 