Στην αρχή ενός ακόμη φθινόπωρου

          .. και τα φυλλόδεντρα σκορπίζουν στον αγέρα και σκεπάζουν την γης..

   κείνη που κάποτε διάβαινες πάνωθέ τους

..  και συ έφυγες μέρα άνοιξης για την “πέρα” χώρα

     “…τόσα φθινόπωρα και δε γνωρίσαμε ακόμα την ψυχή μας και ω συντριβή του  

                                ονείρου μας:

 μας έκλεισες όλους τους δρόμους για να μας ανοίξεις ένα μονοπάτι

                            στο άγνωστο…»*

Το εντός εισαγωγικών προέρχεται   «Από τα χειρόγραφα του φθινόπωρου» του Τάσου Λειβαδίτη