Κράτησα τη ζωή μου..I got hold of my life

25/11/2019

Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής

σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς,

καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει.

Κράτησα τη ζωή μου˙ στ’ αριστερό σου χέρι μια γραμμή

μια χαρακιά στο γόνατο σου,

τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή…

.

I got hold of my life traveling
among yellow trees in the slanting rain
in silent slopes loaded with beech-tree leaves
no fire on their peaks; it’s getting dark.

I got hold of my life; a line on your left hand
on your knee a scar, perhaps they still exist
in the sand of last summer, perhaps
they are still there where the north wind blew as I hear
the unfamiliar voice around the frozen lake.

.

Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά

μέσα στην απέραντη σιωπή

δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ·

ψίθυροι σαν την ανάσα του κυπαρισσιού

τη νύχτα εκείνη

σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας

στα χαλίκια σαν την ανάμνηση,

της φωνής σου λέγοντας «ευτυχία»  

.

I got hold of my life whispering in the boundless
silence

          I no longer know how to speak

nor how to think; whispers
like the cypress’ breath that night
like the human voice of the night sea on
pebbles
like the memory of your voice saying ‘happiness’.

 Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών κάτω απ’ τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες που μου ξεφεύγουν

εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος

που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής.

 

I close my eyes searching for the secret encounter
of waters
under the ice , the smile of the sea, the closed water
wells
groping with my veins those veins
that escape me
there where the water lilies end and this man
who saunters as though blind on the snow of silence.

Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό πού σ’ αγγίζει

στάλες βαρειές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπο σου

μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή

βρίσκοντας έναν κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του,

δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα

.

I got hold of my life, with him, searching for the water
that touches you
heavy drops on the green leaves, on your face
in the vacant garden, drops on the motionless cistern
dropping on a dead swan’s snow-white
wings
living trees and your eyes fixated.

Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια,  εκείνους πού έφυγαν εκείνους 

πού χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους πελαγίσιους τάφους,

όσο ζητάς τα σώματα πού αγάπησες να σκύψουν

κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των   πλατάνων εκεί

πού στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη

και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε ή καρδιά σου,

                        .                                                     ό δρόμος δεν έχει αλλαγή˙ κράτησα τη ζωή μου…

.

This road has no end, doesn’t change, no matter
how hard you try
to recall your childhood years, the ones who left
those
who got lost in their sleep, the pelagic graves
no matter how hard you ask the bodies you loved to stoop
under the hardened branches of the plane trees there
where the sun ray stood still naked
and a dog leaped and your heart shuddered
the road has no change; I got hold of my life…

 

Γεωργίου Σεφέρη, από το ποίημά του «Επιφάνια» 1937

George Seferis , from his poem «Epiphany», 1937

Translated by Manolis Aligizakis

1. Ολόκληρο το ποίημα του Γ. Σεφέρη » Επιφάνια» μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. 

You can read the entire poem here in English, where there are also other poems of his own translated into English with extracts from his biography

2. α) Οι φωτογραφίες με τα δένδρα στο κείμενο είναι του Ολλανδού φωτογράφου Lars van de Goor

β) Το πορτραίτο της γυναίκας στην μαύρη φωτογραφία είναι του επίσης βραβευμένου φωτογράφου από το Ecuador, Εκουαδόρ (ή Δημοκρατία του Ισημερινού) Cesar Augusto Gaitan Cortez,

γ) Η φωτογραφία με την χιονισμένη λίμνη είναι της βραβευμένης επίσης Γαλλίδας φωτογράφου Ruiz_Florian 

δ) Η φωτογραφία της κεφαλίδας  είναι της Κινέζας Guo Chenxi από την Ένωση φωτογράφων Κίνας.,

3. Η μουσική μου επιλογή στο video είναι σύνθεση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα (Evanthia Reboutsika) με τον τίτλο «τέλος της ιστορίας».- «End of Story»

Κράτησα τη ζωή μου..

Ας είναι στον δρόμο που δεν έχει  το τέλος  ‘ρθεί…

                                                κι άλλες ιστορίες να γραφτούν…