Όλα είναι οικεία διαυγή Το βλέμμα σηκώνει η μακρινή βροντή Η αμυδρή υπόσχεση πως κάτι επιζεί από το όνειρο Τα είδωλα ακτινοβολούν Σ’ ένα ξεθωριασμένο φως παλιό Οπως το μυστήριο, η σιωπή, η εγκατάλειψη Ο πόνος σβήνει Ο οίκτος κινεί την ψυχή Παράδεισος είναι ό,τι απομένει στη σκέψη Ο τόπος του αοράτου με παρασύρει … Συνέχεια ανάγνωσης Παράδεισος είναι ό,τι απομένει στη σκέψη