Ποιός φοβάται τους ίσκιους;

  Έτσι μιλούσα με τους ίσκιους κάπου μιά μέρα στο δάσος πέρα: Ίσκιοι απ’ τα σύννεφα ψηλά κι’ ίσκιοι απ’ τα δέντρα κάτου κι΄ίσκιοι άφαντοι και μυστικοί, την άρρωστη ψυχή μου τι με σας δένει, ίσκιοι άπιαστοι και πεθαμένοι; . Ίσκιοι που το φθινόπωρο σας έσπειρε δω κάτου στο πέρασμά του, μέσα μου σέρνεστε βαριά …