Έρωτας σε "Boston marriage"

Όταν φεύγω μακριά σου

Ο κόσμος χτυπάει άψυχος

Σαν ένα λασκαρισμένο ταμπούρλο.

Σε καλώ κάτω από τ’ άστρα που προβάλλουν

Και σε φωνάζω στις ράχες του ανέμου.

Οι δρόμοι περνώντας γρήγορα,

Ο ένας μετά τον άλλον,

Σε τραβούν μακριά μου,

Και οι λάμπες της πόλης τρυπούν τα μάτια μου

‘Ετσι που δεν μπορώ πια να δω το πρόσωπό σου.

Γιατί να πρέπει να σε αφήσω,

Να πληγώνω τον εαυτό μου

Στις κοφτερές άκρες της νύχτας;                                                                                                                                                                                                                                     ”To ταξί” της Έιμι Λόουελ, σε μετάφραση Κώστα Λιννού

When I go away from you

The world beats dead

Like a slackened drum.

I call out for you against the jutted stars

And shout into the ridges of the wind

I call out for you against the jutted stars

And shout into the ridges of the wind.  

streets coming fast,

One after the other,

Wedge you away from me,

And the lamps of the city prick my eyes

So that I can no longer see your face

Why should I leave you,

To wound myself upon the sharp edges of the night?

“The taxi” by Amy Lowell

1.1. Το παραπάνω ερωτικό ποίημα “Τhe taxi” είναι της Αμερικανίδας ποιήτριας Amy Lowell ( 1874-1925), εμπεριέχεται στη συλλογή της με τον τίτλο “ Sword Blades and Poppy Seed (1914).  Η συλλογή αυτή των ποιημάτων της έγινε μετά την επιρροή που δέχτηκε η ποιήτρια από τον Ezra Pound και τους Ιμαζιστές σε ένα ταξίδι της στο Λονδίνο αναφορικά με την εικονιστική ( Ιμαζιστική) ποίηση (Imagism movement*) των επονομαζόμενων από τον Πάουντ, Ιμαζιστών,  κίνηση την οποία ο ίδιος είχε ιδρύσει από το 1909 και την οποία η ποιήτρια αγκάλιασε και υπερασπίστηκε ακόμη και εναντίον του Πάουντ όταν αυτός απεχώρησε λίγο μετά από αυτήν. Η ποιήτρια ενόχλησε αρκετούς μελετητές για τον ελεύθερο στίχο της, κυρίως όμως για τις προσωπικές της επιλογές που και εξέφρασε μέσα από τον ποιητικό της  ερωτικό λόγο.

Η Lowell είχε δηλώσει η ίδια από πολύ ενωρίς ότι ήταν λεσβία. Το συγκεκριμένο ποίημά της που παραθέτω- όπως και πολλά άλλα κατά δηλώσεις της ίδιας- πιστεύεται ότι γράφτηκε από την ποιήτρια απευθυνόμενο στον μεγάλο έρωτα της ζωής της,  την σύντροφό της ως ότου πέθανε, την Άντα Ράσελ (Ada Dwyer Russell) ηθοποιό στο Μπρόντγουεϊ  (Broadway theatre),  που είχε σχετισθεί μαζί της από το έτος 1909 και συζούσανε από το 1914. Τα ποιήματα της Lowell για την Αda Dwyer έχουν αξιολογηθεί ως  η πιο σαφής και κομψή ποίηση της λεσβιακής αγάπης στην διάρκεια όλων των αιώνων από της εποχής της αρχαίας Σαπφούς και έως των ποιητών της δεκαετίας του 1970. Παρακάτω, δύο Hokku ποιήματα της Λόουελ από την ποιητική της συλλογή «Twenty-Four Hokku on a Modern Theme» σε μετάφραση επίσης του Κώστα Λιννού, από εκείνα που συμπεριελήφθησαν στο μεταθανάτιο βιβλίο της «What’s O’clock» για το οποίο της απονομήθηκε το Πούλιντζερ:

Γλυκιά  ευωδιά  υγρών  λουλουδιών

Πάνω  από  ένα  απογευματινό  κήπο :

Το  πορτραίτο  σου, ίσως ;

Πως  σ’ έχω  πληγώσει ;

Με  κοιτάζεις  με  ωχρά  μάτια,

Αλλ’ αυτά  είναι  τα  δάκρυά  μου.

H Lowell τιμήθηκε μετά θάνατον,  το 1926, με το βραβείο Πούλιτζερ ( Pulitzer Prize)  για την ποιητική της συλλογή “What’s O’ Clock”, που είχε δημοσιευθεί μετά την θανή της το 1925, με την φροντίδα της  Άντας Ράσσελ όπως επίσης, η ίδια ήταν εκείνη που επιμελήθηκε για την έκδοση των συλλογών της “East Wind” και “Ballads for Sale”, το 1926 και 1927 αντίστοιχα. Δείτε και εδώ.

2. Μια εξαιρετική ανάλυση του ποιήματος μπορείτε να διαβάσετε, εάν θέλετε, εδώ.

3. Imagism movement*)=Ο Ιμαζισμός για τον Πάουντ, έγκειτο στην βασική ποιητική μονάδα που είναι η εικόνα. Η εικόνα αντιπροσωπεύει ένα νοητικό και συναισθηματικό σύνολο σε μια δεδομένη στιγμή, μια σύνθετη δομή στην οποία συγκλίνουν διάφορες κατηγορίες πραγμάτων. Έτσι η ποιητική εικόνα είναι αποτέλεσμα της σύμπτωσης διαφόρων εμπειριών των αισθήσεων, που συνδυάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να υποβάλουν μια νέα ενόραση της πραγματικότητας.

4. Ο πρώτος από πάνω ζωγραφικός πίνακας είναι του σύγχρονού μας Ινδού ζωγράφου Santosh Chattopadhyay και έχει τον τίτλο “Love”

5. Ο δεύτερος πίνακας είναι Ινδουϊστική ζωγραφική τέχνη με απεικονισμό της Ardhanarishwara’ .

6. Ο ζωγραφικός πίνακας στην επικεφαλίδα της δημοσίευσής μου είναι του Αμερικανού ζωγράφου Geoffrey Johnson ενώ για την έννοια στον τίτλο μου της έκφρασης «Boston marriage» μπορείτε να διαβάσετε εδώ