scarlet patches on the way
compose an evening sky
Fragmenta
Λίγα άλικα μπαλώματα στον δρόμο
συνθέτουν ένα βραδυνό ουρανό.
Της Έμιλυ Ντίκινσον
σε απόδοση Γ.Κ.Ανυφαντή
Απόβροχο….Γούβες στον δρόμο γιομάτες νερό, υδάτινες μπαλωματιές του...
Αιχμάλωτη η ματιά πάνω τους, εκεί τ’ αντιφεγγίσματα, κομμάτια άλικου βραδινού ουρανού, πριν το δείλι χαθεί στην νύχτα..
Τι κρίμα η μαντεψιά σαν η ματιά μπορεί να δει τον ουρανό στ’ αμέτρητό του..
Τι να την κρατάει όμηρο του περιορισμένου;
Όταν ο δρόμος της είναι ανοιχτός κι η στιγμή φευγάτη;
Σκέφτομαι, όπως το είδα..
Περιδιαβαίνοντας 
Άλικος ρομαντισμός.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Καλημέρα Νεφελόρ μου!! Ρομαντισμός λες;; Για τον στίχο ή για το σχόλιό μου το λες; Ή και για τα δυο; Δεν ξέρω να πω πολλά για το δικό μου εξον οτι δίνω μια δικιά μου εξήγηση για το τι είδα μέσα από αυτόν τον στίχο της ποιήτριας προχωρώντας με το ερώτημά μου, που απορρέει και από το είδος της ζωής της ποιήτριας εκκινώντας και με βάση τον τίτλο της συλλογής ( Fragmenta=θραύσματα).
Δεν νομίζω οτι ο στίχος της είναι ρομαντικός,αντίθετα, ρεαλιστικός οτι είναι, εκτιμώ. Η Ντίκινσον περιγράφει θαυμαστά μέσα σε μια μοναχά λιτή πρόταση τόσα πολλά στοιχεία της πραγματικότητας της ώρας εκείνης : Τις φυσικές της συνθήκες ( ώρα δύσης στο τελειωμά της (το άλικο του χρώματος, δύση κόκκινη) μετά από βροχή (Γιατί τι αλλο να ναναι τα μπαλώματα στον δρόμο που πάνω τους αντιφεγγίζουν τον ουρανό ή μη όπως στο σχόλιό μου περιγράφω;) Η ποιήτρια, όσο τα παρατηρούσε αυτά, είχε την ματιά στραμμένη κάτω στη γη, πάνω στον δρόμο και διαπιστώνει οτι στην σύνθεσή τους οι εικόνες στο κάθε μπάλωμά του- συνθέτουν μια εικόνα του φλογισμένου ουρανού..Κάνοντάς το αυτό η ποιήτρια, δεν νομίζεις, όπως εγώ τουλάχιστον το βλέπω από την μεριά μου, οτι μας προσδιορίζει KAI την ψυχολογική της κατάσταση εκείνης της ώρας;
Ποια πχ. θαρρείς οτι είναι ή μπορεί νάναι με βάση τα παραπάνω στοιχεία η ψυχολογική κατάσταση κάποιου που παραμένει με σκυφτή την κεφαλή και την ματιά στη γης παρατηρώντας και συνθέτοντας νοερά από τα θραύσματά της μια εικόνα συνόλου, ενώ θα μπορούσε περιβαλλόμενος από αυτήν να βλέπει την ίδια την εικόνα στην ολότητά της, ενιαία δηλαδή, και όχι από τις αντανακλάσεις της σε θραύσματα- φτάνει να είχε την ματιά στραμμένη ίσα επάνω της, φτάνει μονάχα δηλαδή να ανασήκωνε την ματιά στην ευθεία της, ούτε καν ανυψώνοντας την κεφαλή μιας και στην ώρα της δύσης, το άλικο του ουρανού είναι στο χαμηλότερο σημείο του ορίζοντα;
Κι από την άλλη μεριά, κάτι που συνηγορεί στο είδος της ψυχολογίας της..:Η εικόνα μιας φλεγόμενης δύσης του ήλιου είναι -για τους πιό πολλούς- μια ωραία γοητευτική εικόνα.Συμφωνείς; .Η ποιήτρια δεν αναφέρεται καθόλου σε συναισθήματα, ούτε προσδιορίζει επιθετικά την εικόνα..απλά την περιγράφει όπως την βλέπει…Σημαίνει αυτό, μήπως, οτι δεν μπορούσε να την απολαύσει αυτήν την Ομορφιά;; Οτι δεν ήθελε να την δει καν; Οτι δεν την αναγνώριζε ως ομορφιά;;
Ή τι λες, μπορεί και απλά, χωρίς τίποτε από τα παραπάνω, η ποιήτρια απέχοντας η ίδια συναισθηματικά και μένοντας απλή παρατηρήτρια να περιορίστηκε με τον στίχο της να δώσει ρεαλιστικά την εικόνα όπως την έβλεπε και τίποτε άλλο;
Το βλέπεις ως ρομαντισμό όλο αυτό, όπως το βλέπω με την ματιά μου;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
ρομαντικά αποδομένη πικρία , βλέπω εγώ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Γειά σου Μίνα..Συμφωνώ για την πικρία..Δεν ξέρω για το αν επέλεξε αυτήν την εικόνα από ρομαντική διάθεση υποκινούμενη..Η Ντίκινσον έζησε όλη της την ζωή απομονωμένη μέσα στο σπίτι της.Δεν έβγαινε έξω..Επικοινωνούσε με αλληλογραφία..Ζούσε μοναχικά, στα ποιήματά της- εκπληκτική ποιήτρια- μιλάει για τον θάνατο, την προδοσία, τον έρωτα, την συντριβή..Ήταν, λένε, καταθλιπτική, εκκεντρική..και ιδιοφυής.. Θεωρείται μια από τις σημαντικότερες Αμερικανίδες ποιήτριες αν και αναγνωρίστηκε ως τέτοια πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της..Δες:
http://www.elculture.gr/blog/article/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%90%CE%B1-%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9-%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CF%83%CE%BF%CE%BD/
http://www.elculture.gr/blog/article/%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9-%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CF%83%CE%BF%CE%BD%CE%BD/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό το ποίημα έχει όλα τα στοιχεία του ρεαλισμού . Επίσης κρύβει έντονα συναισθήματα .
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Ναι, συμφωνώ μαζί σου, Θεόδωρε..Μια πρόταση τόσο λιτή, θαυμαστά αφαιρετική που τα περιλαμβάνει όσα λες..ρεαλισμό και βαθύ συναίσθημα κρυμμένο πίσω από την εικόνα..Για φαντάσου τι υπέροχη ποιήτρια που ήταν..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«»Saying nothing… sometimes says the most.» Σημειώνω μια φράση που είχε πει η ποιήτρια..Νομίζω, ταιριάζει με το ποίημά της αυτό..Ήξερε τι έλεγε, πως το έλεγε και το γιατί επέλεγε να το πει έτσι όπως το επέλεγε..
Ακούστε και πως έβλεπε την ποίηση .»If I read a book and it makes my whole body so cold no fire can ever warm me, I know that is poetry.»…Το άλικο του ουρανού μας το έδωσε, μου φαίνεται, για να μας παγώσει..Ήταν που το από πίσω της θερμης του άλικου της εικόνας ήταν ο πάγος..
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κρίμα ένα άτομο τόσο συναισθηματικό να φτάσει σε σημείο να απαρνηθεί τον κόσμο , τη συντροφικότητα.Πρέπει να την πρόδωσαν δικοί της άνθρωποι ή να βίωσε κάτι τρομερό.Κρίμα μεγάλο για αυτήν , ευτύχημα για εμάς που από τον πόνο της γινόμαστε πιο πλούσιο συναισθηματικά!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
πλούσιοι συναισθηματικά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!