Hsin Ch’i-chi : Τι δροσερή φθινοπωριάτικη ημέρα!

 

Ως νέος, δεν ήξερα τίποτε για την γεύση της θλίψης Αλλά μου άρεσε να σκαρφαλώνω σε πύργους, να σκαρφαλώνω σε πύργους, Και να σέρνω την θλίψη σε κάθε νέο τραγούδι που είχα τραγουδήσει. Τώρα γνωρίζω καλά τη γεύση της θλίψης, Είναι στην άκρη της γλώσσας μου, Στην άκρη της γλώσσας μου, Αλλά αντί γι΄αυτήν, εγώ λέω, Τι εξαίσια, δροσερή φθινοπωριάτικη ημέρα!’

As a lad I never knew the taste of  sorrow,  But loved to climb towers But loved to climb towers And drag sorrow into each new song I sung.  Now I know well the taste of sorrow, It is on the tip of my tongue, It is on the tip of my tongue, But  instead,  I say, «What a fine, cool autumn day!»

    

Original poem:- ( στην Κινεζική γλώσσα)
辛棄疾:寄調:醜奴兒/采桑子 : 書博山道中壁
1 少年不識愁滋味
2 愛上層樓
3 愛上層樓
4 為赋新詞強說愁

5 而今識盡愁滋味
6 欲說還休
7 欲說還休
8 卻道天凉好個秋

poem by Hsin Ch’i-chi,辛弃疾 , Xin Qiji (1140 − 1207)

1. To παραπάνω ποίημα που φέρει τον τίτλο “»Written on the Wall on My Way to Boshan” to the Melody  “Chou Nu Er» είναι του σπουδαίου Κινέζου ποιητή της Κλασσικής περιόδου της Κινεζικής ποίησης και στρατιωτικού ηγέτη επίσης, Hsin Ch’i-chi ή Xin Qiji ή 辛弃疾  με το λογοτεχνικό όνομα Jiaxuan. Είναι εδώ αποδοσμένο  στα αγγλικά και σε ελεύθερο στίχο  από τον φημισμένο  Κινέζο μεταφραστή Yang Xianyi 楊憲益 (1915－2009) και την Αγγλίδα σύζυγό του Gladys Margaret Tayler ( Gladys Yang 戴乃迭.) και εμπεριέχεται στο βιβλίο τους «Poetry and Prose of the Tang and Song»唐宋詩文选,  Πεκίνο (Beijing): Panda Books (Foreign Languages Press 外文出版社) 2005. H απόδοση του ποιήματος από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα έγινε από μένα.

2. Στα σχόλια, κάτω από το κείμενό μου, θα ακολουθήσουν και άλλες μεταφράσεις του ίδιου ποιήματος..Είναι που η κινεζική γλώσσα λόγω της ιδιαιτερότητάς της -με μια  εικόνα αποδίδονται πολύ περισσότερες όμοιες, παρόμοιες ή διαφορετικές λέξεις και σημασίες- καθιστά δύσκολη την απόδοση του ορθού νοήματος και η κατανόηση, πχ στην συγκεκριμένη περίπτωση του εν λόγω ποιήματος του ποιητή, μπορεί να επιτευχθεί όχι από την αποσπασματική απόδοση των λέξεων στην γλώσσα του την αυθεντική και πολλώ μάλλον από την μετάφρασή του σε άλλη ξένη προς αυτήν γλώσσα, αλλά κυρίως από την μελέτη του έργου και της όλης προσωπικότητας του ποιητή..

3. Ο Xin Qiji ,辛弃疾  ή Hsin Ch’i-chi με το λογοτεχνικό όνομα Jiaxuan και τ’ όνομα ευγενείας (zi) You’an (1140-1207) γεννήθηκε στην πόλη Licheng [τώρα Jinan], της Επαρχίας Shandong της Κίνας όταν αυτή είχε ήδη κυριευθεί από την δυναστεία Jin και απεβίωσε στο Shangrao της Κινεζικής Επαρχίας Jiangxi. Θεωρείται από πολλούς μελετητές και κριτικούς, ως  ο καλύτερος ποιητής της Κινέζικης δυναστείας Southern Sung ή Song (1127–1279). Τα ποιήματά του, που υπερβαίνουν τον αριθμό των 623, τα έγραψε σε υπάρχοντα μουσικά μοτίβα ως ποιητής της κινεζικής ποιητικής φόρμας του ci  και χαρακτηρίζονται από  έντονο συναισθηματικό βάθος, την αρμονία και την που την μουσικότητα του λόγου του.

Ο Jiaxuan (Τζιαχουάν) ή Xin Qiji δεν υπήρξε μοναχά ποιητής μα ήταν και ένας εξαιρετικός στρατηγικός ηγέτης, ένας αντάρτης στρατηγός, από τους πιο αξιόλογους και επιτυχημένους στρατηγούς και πολιτικούς στην δυναστεία southern Sung , όπως λέγεται.  Από την ηλικία των  22 ετών ξεκινώντας την στρατιωτική του καρριέρα, ηγήθηκε σε πολλές μάχες πολεμώντας για την ενοποίηση της Κίνας με την επανάκτηση του βόρειου- ανατολικού τμήματός της που είχε κυριευθεί κατά το έτος 1125 από την νεοσύστατη δυναστεία του Great Jin  (1115 to 1234) η οποία είχε ως βάση της, την πρωτεύουσα της Νothern Dynasty, Yanjing (νυν Kaifeng ),  την οποίαν αφού λεηλάτησαν μερικά χρόνια μετά την έκαναν την νότια πρωτεύουσά τους.

Το ότι ο Jiaxuan ήταν και στρατηλάτης, δεν πρέπει να ξαφνιάζει. Οι ποιητές στην Κίνα υπήρχαν από πάντα. Κάθε άνδρας σχεδόν προσπαθούσε να εκφρασθεί ποιητικά. Για να το θέσω πιο ρομαντικά, η Κίνα ήταν για χιλιάδες χρόνια κυβερνημένη από τους ποιητές.  Στην αυτοκρατορική Κίνα, η σύντηξη της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας δεν ήταν μόνο παραδοσιακή, είχε και θεσμοθετηθεί μέσω του εξεταστικού συστήματος, μια πρακτική ήδη αρχαία στον 10ο αιώνα.

Η είσοδος στην κυβέρνηση ήταν μέσω εξετάσεων, με επίκεντρο τους Κομφουκιανούς κλασσικούς και με ιδιαίτερη έμφαση στη λογοτεχνική ικανότητα στην ποίηση. Στη Δυναστεία των Σουνγκ, οι εξετάσεις ήταν ανοιχτές σε οποιοδήποτε άνθρωπο που θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά τις δεκαετίες προετοιμασίας. Ένας υποψήφιος θα μάθαινε με τη σειρά του χιλιάδες ποιήματα και θα μπορούσε να εκφρασθεί με ευκολία σ’ όλες τους τις μορφές. Ως αποτέλεσμα, υπήρχε μια τεράστια στρατιά διανοουμένων, της οποίας πρωταρχική έννοια και ανησυχία ήταν η πατερναλιστική διοίκηση μιας εξαιρετικά κεντρικής αυτοκρατορίας: όχι φιλοσόφων, όπως ο Πλάτωνας (αν και μερικοί ήταν και Πλατωνικοί), αλλά ποιητών. Εξ άλλου,  ο Κομφούκιος ήταν που είχε πει ότι ο πολιτισμός αρχίζει με ποίηση.

Ο Jiaxuan, επίσης, όπως εξ άλλου  και άλλοι μορφωμένοι ευγενείς Κινέζοι, ζωγράφιζε, έκανε καλλιγραφία, έπαιζε ένα μουσικό όργανο, σχεδίαζε έναν κήπο, έκανε συλλογές, έγραφε ποίηση κλπ. Γενικότερα ως προς την ζωγραφική στην Κίνα, ο όποιος ερασιτέχνης -αν όντως ο μελετητής ήταν ερασιτέχνης- είχε εντελώς εκτοπίσει τον ακαδημαϊκό. Υπήρχε μια απόλυτη μετατόπιση της αξίας από την ρεαλιστική αναπαράσταση της φύσης που υποστηριζόταν από την ακαδημία, σε μια λυρική έννοια βασισμένη στον αυθορμητισμό πέρα από τις εικόνες την οποία και ευνόησε ο μελετητής. Ειδικότερα στην κοινωνία της Southern Sung, η ζωγραφική χαρακτηριζόταν από την επιδίωξη ενός άκρως αισθητικοποιημένου τρόπου ζωής και οι πίνακες της εποχής συχνά επικεντρώνονται σε φανταστικές απολαύσεις και την παροδικότητα της ομορφιάς. Οι εικόνες της προκαλούν ποιητικές ιδέες που προσελκύουν τις αισθήσεις ή καταγράφουν τις φευγαλέες ιδιότητες μιας στιγμής.

Λίγα ιστορικά στοιχεία από την ζωή και την δράση του Hsin Ch’i-chi  ως στρατηλάτη και ποιητή

Όπως ήδη προανέφερα, ο  Hsin Ch’i-chi ξεκίνησε την στρατιωτική του καριέρα από τα 22 του χρόνια. Τότε,  το 1161, οργάνωσε ένα στρατό από 2000 άτομα για να πολεμήσει την Μεγάλη δυναστεία  Jin ή Jurchen dynasty» (1115-1234),- γράφεται μερικές φορές και ως Jurchen Jin or Jinn – η οποία, ας σημειωθεί, ήταν η τελευταία δυναστεία πριν από την εισβολή των Μογγόλων στην Κίνα. Μπρος στην δυσαναλογία των στρατιωτικών δυνάμεων,  ο Hsin Ch’i-chi  έπεισε τον Geng Jing, αρχηγό ενός αυτόνομου στρατού εξεγερμένων αγροτών που αριθμούσε δεκάδες χιλιάδες άντρες, να υποταχθεί στην δυναστεία Southern Song και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να πολεμήσουν ενάντια στους Jurchen. Κύριος μεγάλος και απώτερος στόχος του Hsin Ch’i-chi  ήταν η ενοποίηση της Κίνας- γεγονός που τελικά επετεύχθη από την δυναστεία Song στα τέλη του δέκατου αιώνα. Για τον Hsin, η δήλωση υποταγής του Geng Jing στην δυναστεία Southern Song ήταν το ξεκίνημα της υλοποίησής του στόχου του.. Στον χρόνο όμως που ο Hsin είχε φύγει για να βρει τον αυτοκράτορα για να τον ενημερώσει και να κανονίσει τα της υποταγής του Geng Jing και του στρατού του σε αυτόν- γεγονός που έγινε και που ο αυτοκράτορας ενέκρινε τις πράξεις του,  πληροφορήθηκε οτι  ο Geng Jing είχε στο μεταξύ δολοφονηθεί προδομένος από τον πρώην φίλο του  Zhang Anguo (张安国 / 張安國). Εξοργισμένος τότε, ο Hsin με μια ομάδα  μόνο πενήντα ανδρών, κατάφερε και εισήλθε στο στρατόπεδο των Jurchen “σπάζοντας” την άμυνά του,  όπου και συνέλαβε τον Zhang Anguo ζωντανό. Στην συνέχεια τον παρέδωσε στον Αυτοκράτορα και παράλληλα οδήγησε χιλιάδες στρατιώτες του δολοφονημένου να υποταχθούν στον αυτοκράτορα. Από εκείνη την στιγμή ο Hsin έγινε διάσημος σε όλη την χώρα. { Ως πηγή μου για τα παραπάνω είναι το βιβλίο των Yong Ma, Hongxia Su, Qian Jin, Wei Feng, Jianuo Liu και Wenying Huan “The General History Of Chinese Tourism Culture» 

Αυτή, η σπουδαία νίκη του Hsin είχε ως αποτέλεσμα να του προσφερθεί μια θέση στην αυτοκρατορική αυλή της Southern Song, την οποία και αποδέχτηκε. Εκ παραλλήλου όμως, όπως και στην συνέχεια, παρά την κατάταξή του σε χαμηλής αξίας κυβερνητικές θέσεις, ο Hsin εξακολούθησε να προτείνει στον αυτοκράτορα ένα “ανοιχτό πόλεμο” με τους Jurchen στοχεύοντας στην ενοποίηση της χώρας και να του εισηγείται με μια σειρά πολιτικών γραπτών του που προορίζονταν ως προσωπική συμβουλή στην Κυβέρνηση του Sοng για αυτά που εκείνος είχε δει ως την κατάλληλη στρατηγική πολιτική για την απώθηση του Jin και τη διασφάλιση της πίστης των υπηκόων Song.

Οι εισηγήσεις του αυτές που σώζονται έως σήμερα ως αυτοκρατορικό momentum, και περιλαμβάνoυν τις δέκα συζητήσεις και τις εννέα γνωμοδοτήσεις του., αγνοήθηκαν από τον Αυτοκράτορα και τις μετέπειτα αυτοκρατορικές γενιές. και αυτό, ίσως, και απ’ οτι φαίνεται, έγινε: “Κατά ένα μεγάλο μέρος,…λόγω της πολύπλοκης γλώσσας και των εσωτερικών ιστορικών αναφορών και συχνά σκοτεινής πρόθεσης” όρα “Political and Military Thought of Xin Qiji (1140-1207) with a Translation of his Ten Discussions (mei Qin Shi Lun) με συγγραφέα τον δόκτορα Bai Yan, 2005

Το περιβάλλον της αυτοκρατορικής αυλής που επιθυμούσε “τον κατευνασμό των πραγμάτων μέσω της πολιτικής” δυσαρεστήθηκε από τις εισηγήσεις και την όλη στάση του Hsin Ch’i-chi και επέτυχε να τον απομακρύνει από τον αυτοκράτορα και την όποια κυβερνητική θέση θα μπορούσε να έχει  στην Δημόσια Διοίκηση και λειτουργία..

Απομονωμένος και απογοητευμένος ο Hsin αποφάσισε να δράσει από μόνος του Επέστρεψε στην περιοχή του και βελτίωσε τα συστήματα άρδευσής της, μετέφερε σε νέο καλύτερο και πιο εύφορο μέρος τους πληγμένους από την φτώχεια αγρότες και εκπαίδευσε τα στρατεύματά του. Οι φιλοδοξίες του για την ανάληψη κυβερνητικών αξιωμάτων σε συνδυασμό με τις κινήσεις του σύντομα δημιούργησε υποψίες εναντίον του. Το 1181 εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί απ’ ο,τιδήποτε. Μετά από είκοσι θυελλώδη χρόνια σε επίσημες κυβερνητικές θέσεις, ο Hsin κατέφυγε στην Επαρχία Jiangxi όπου έμεινε και τελειοποίησε τη διάσημη μορφή ci στον ποιητικό του λόγο στα επόμενα δέκα καταθλιπτικά του χρόνια. Ο ίδιος, όπως είπε απομονώνομαι για: «… να ονειρευτώ το χρόνο της νιότης μου που ξόδεψα στη σέλα και να βυθιστώ στην ποίηση και τα κλασικά των αρχαίων.»

Το παραπάνω ποίημά του ανάγεται, χωρίς να είναι βέβαιη η ακριβής χρονολογία του,  σ’ αυτήν την μελαγχολική και τόσο δημιουργική περίοδο του στρατηλάτη ποιητή. Τότε που ο στρατηλάτης αποκαρδιωμένος από την αποπομπή του από τις θέσεις Εξουσίας και πολύ πικραμένος και θλιμμένος αναλογίζεται την συμπεριφορά του στα νιάτα του όταν το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το να κατακτήσει τα ανώτερα αξιώματα και περιγελούσε τον πόνο, υποδυόμενος γιαυτόν στα τραγούδια του πως τάχατες τον είχε νοιώσει επειδή τα τραγούδια του πόνου ήταν λαοφίλητα μιας και ο ίδιος δεν είχε νοιώσει ως τότε πόνο ή θλίψη..Όταν ήρθε η ώρα του πόνου για κείνον διαπίστωσε οτι δεν μπορούσε να μιλήσει για την θλίψη του και σαν τον ρωτούσαν περιοριζόταν να λέει τι ωραίος ο φθινοπωρινός καιρός.. Το  ποίημά του…στο δρόμο για το Boshan, αναφέρεται στο περίφημο  βουδιστικό μοναστήρι Boshan που υπάρχει ως σήμερα στην επαρχία του Jiangxi

Τα περισσότερα, εξ άλλου,  από τα 600 του σωζόμενα tz’u ποιήματά του τα δημιούργησε σε αυτά τα δέκα χρόνια μετά την απόσυρσή του από τα δημόσια πράγματα..Το 1192, ο Hsin επανακλήθηκε στην αυτοκρατορική αυλή της δυναστείας Song για να αναλάβει μια μικρή θέση, επειδή ο προηγούμενος εγκατεστημένος είχε πεθάνει. Μα και αυτή του η εργασία δεν διήρκεσε πολύ διότι ο Hsin, αφού ολοκλήρωσε τις απαιτήσεις της δουλειάς του, ξεκίνησε εκ νέου την εκπαίδευση ανδρών για στρατιωτικούς σκοπούς. Έτσι, σύντομα τον απέλυσαν, εκδιώκοντάς τον.

Στα 1203, όταν τα σύνορα της δυναστείας Southern Song άρχισαν να υποχωρούν από την πίεση των στρατιωτικών δυνάμεων της δυναστείας Jin, o Han Tuozhou, καγκελάριος του αυτοκράτορα Ningzong  απεφάσισε λόγω της ανάγκης της δυναστείας για ικανούς στρατηγούς επανεκάλεσε  τον Hsin για να αναλάβει την στρατιωτική διοίκηση, κάτι που ο ίδιος δέχτηκε με χαρά . Λίγο καιρό όμως, μετά ο ίδιος ήταν εκείνος που απεμάκρυνε τον Hsin μη αποδεχόμενος τις εισηγήσεις του επί των στρατηγικών κινήσεων ενάντια στους Jin και κατηγορώντας τον για πολλά άλλα. Τελικά, κατά το 1207, όταν ο αυτοκράτορας της δυναστείας Jin συμφώνησε για την σύναψη ειρηνευτικής συνθήκης με τους της Southern Song Song με τον όρο να του παραδοθεί το κεφάλι του Han Tuozhou, εκείνος ξαναζήτησε την βοήθεια του Hsin, ο οποίος και δέχτηκε να τον βοηθήσει πλην όμως δεν μπόρεσε γιατί τον πρόλαβε ο θάνατος.

Ο Hsin Ch’i-chi θεωρείται από τους πολλούς, ως ο μέγας ποιητής, ο μέγας διδάσκαλος της ποιητικής μορφής του ci XX και των λυρικών τραγουδιών, ο μεγάλος πατριώτης, ο άρχοντας του πολέμου, ο ήρωας της Κίνας . Η φήμη του αυτή, στις μέρες μας, έχει αποκορυφωθεί. Σύμφωνα όμως με άλλους μελετητές του,  μέσα από τα ποιήματά του διαφαίνεται η ναρκισσιστική αυτο-έκφραση μιας ανήσυχης, άγριας ​​και αλαζονικής ιστορικής προσωπικότητας: “Through an analytical definition of the idiosyncratic features of Xin’s works that would unmistakably distinguish him from others, I find that, instead of being an expression of the poet’s patriotic sentiment, the central issue of Xin’s song lyrics is the eccentrically fascinating personality of the poetic protagonist, especially those self expressive and self promoting traits that contrast with the Confusion value of yielding. In the two chapters that follow, by examining closely internal evidence in Xin’s works, I try to demonstrate how this fascinating personality expresses itself in a series of wild/arrogant self-images and through an untrammeled masculine voice…What is projected in Xin’s song lyrics is an unruly spirit in the Ruist tradition who dares to test the limits of the concept of self–a passionate and acutely self-conscious individual who aggressively desires to magnify his human potential, who exults in celebrating his individualistic traits, and who takes great delight in expressing what he truly feels, paying little attention to the time-honored ethical-aesthetic principle of being mild and gentle (wen rou dun hou XXXX” όρα “The wild and arrogant: Expression of self in Xin Qiji’s song lyrics.” 1995 του Lian, Xinda , καθηγητή των Κινεζικών και Ασιατικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Denison, Οχάϊο , Η.Π.Α.

             Δυο άλλα ποιήματα του ποιητή, γραμμένα στην περίοδο της απομόνωσής του:

If in Chang-an old friends ask for me

Say sorrow is congealed with wine in my intestines still

I see only to the horizon, where geese fall from autumn skies

And when I’m drunk, sometimes I vainly play the ch’in

Εάν στην Chang-an οι παλιοί μου φίλοι με ρωτήσουν

λέω ότι η θλίψη παγώνει με κρασί ακόμη στα έντερά μου

Βλέπω μοναχά στον ορίζοντα όπου οι χήνες πέφτουν από τον φθινοπωρινό ουρανό

και όταν είμαι μεθυσμένος κάποιες φορές, μάταια παίζω το ch’in

Old age comes, feeling and taste go

We drink at parting

And fear the flowing years,

Count the autumn festivals

When the full moon

Did not shine on our reunion!

The river doesn’t care—

Nor the West wind—

They only speed your boat away. . . .

Late autumn seaweed—lu fish along the river

Deep in the night, the lamps of children, fishing   

 Αυτά, προς το παρόν! Με την καλημέρα μου και τις ευχές μου για ένα ωραίο Σαββατοκύριακο σε όλους!